Ik heb een dochter van anderhalf en als ik mensen om mij heen vertel hoe wij eten, dan krijg ik eigenlijk maar commentaar.
Wij eten namelijk niet elke dag samen. Regelmatig geef ik eerst haar eten en ik ga dan eten wanneer zij op bed ligt. Ik merk namelijk dat ik slecht eet wanneer wij samen eten. Zij kan nu redelijk met een vork stukjes brood met beleg prikken en eten meteen lepel gaat ook wel redelijk (bv vla).
Ik moet haar assisteren (geen probleem natuurlijk :) ) en 'werk' ondertussen mijn eigen portie weg. Ik eet dan gewoon minder.
Ik vind het prima om zo te eten en kan zo ook eens dingen eten die ik nog niet aan haar kan geven, bv pittige curry's.
Ik raak een beetje ge?rriteerd als mensen om mij heen commentaar hebben want zij hebben een partner en kunnen de taken verdelen. Helemaal als ze met argumenten aankomen van ja maar mijn man/vriend is ook wel eens weg 's avonds en dan moet ik het ook alleen doen.. Ja, ik doe het dus elke dag.
Zelf at ik ook slechter als ik met de kinderen mee at. Ik at dan snel teveel omdat het lang duurde. Nu zijn ze al kleuters en eten gelukkig zelfstandig.
Als de kinderen nu iets als pannenkoeken eten dan kook ik voor mijzelf iets wat ik erg lekker vind, de kinderen mogen van mij altijd proeven, maar het is mijn eten.
Dus dan kook ik dubbel, vinden sommige mensen ook stom. Laat ze maar lekker, mij maak je niet blij met pannenkoeken, de kinderen niet met pittig eten.
Een van mijn vriendinnen (met partner) eet ook apart van haar kind anders eet ze niet en met haar ondergewicht moet dat ook maar.
Zij krijgt ook commentaar, maar vrienden weten dat ze niet tegelijk met iemand kan eten die 'apart' eet. En kinderen eten nu eenmaal niet zo netjes.
Als het werkt zoals je het nu doet, gewoon blijven doen. Lekker het commentaar laten voor wat het is en gewoon af en toe 's avonds eten.
Lekker doen waar jij je goed bij voelt. Toen mijn dochter jonger was gaf ik haar na het KDV thuis ook eerst eten en naar bed. Daarna kookte ik voor mijzelf. Op andere dagen aten we ook wel samen (of als ik het gedoe even zat was). Verder kook ik soms ook wel apart, ben dat kleutervoer soms ook wel beu (idd pannenkoeken). En ja... ook voor de tv eten gebeurt hier zo nu en dan. Nu is mijn dochter 5 en gaat meestal het samen eten prima (soms nog huilpartijen), het is een langzame eter, dus ik heb tijd genoeg om zelf te eten.
Er is niets zo ondankbaar als met kleine kinderen aan tafel zitten. Je zoekt met zorg je boodschappen in de winkel uit. Je maakt menu's om gevarieerd eten op tafel te krijgen. Je bent bezig om voor te bereiden en te koken. Dan ga je "gezellig" de tafel dekken en dan maken ze er een kliederboel van, ze lusten de helft niet en hebben na twee happen geen honger meer.
Ik snap dat wel dat je peuterlief eerst laat eten, en voor jezelf iets lekkers kookt.
Ik was vroeger niet zo, maar ik wou dat ik toen de informatie had die ik nu heb. Ik had ze zeker eerst te eten gegeven.
Ik ben na de scheiding voor de tv gaan eten. Het gemis van papa aan de tafel was te groot voor zowel mij als mijn zoon. Ook opvoedkundig niet helemaal verantwoord. Maar zo hadden we in ieder geval een gezellige maaltijd. Mijn zoon was toen al bijna 5, dus kon al goed zelfstandig eten. En hij is nooit een moeilijke eter geweest. Hij heeft altijd hetzelfde als ik gegeten. Alleen voegde ik de pittigheid voor mezelf vaak later toe.
quote:Dit schreef marinus Lekker doen waar jij je goed bij voelt. Toen mijn dochter jonger was gaf ik haar na het KDV thuis ook eerst eten en naar bed. Daarna kookte ik voor mijzelf. Op andere dagen aten we ook wel samen (of als ik het gedoe even zat was). Verder kook ik soms ook wel apart, ben dat kleutervoer soms ook wel beu (idd pannenkoeken). En ja... ook voor de tv eten gebeurt hier zo nu en dan. Nu is mijn dochter 5 en gaat meestal het samen eten prima (soms nog huilpartijen), het is een langzame eter, dus ik heb tijd genoeg om zelf te eten.
Hier hetzelfde.
Dus doe waar jij je goed bij voelt. Anderen hebben altijd wel commentaar.
Doe het lekker op je eigen manier inderdaad.
Ik deed het ook vaak zo toen ze kleiner was.
Nu is ze veertien en nu is het gezellig om samen te eten (en te koken)
En inderdaad: commentaar krijg je toch wel.
Ach, ik kreeg commentaar dat ik mijn kinderen al vanaf babytijd zelf liet eten en gewoon eten gaf (zonder zout). Ik legde gewoon eten op hun bord, grote slab om en ging dan zelf eten. Gaf veel plezier, kliederboel en ik had warm eten.
In ogen van anderen doe je het gewoon niet snel goed als je het anders doet.
quote:Dit schreef Dieneke Ik ben na de scheiding voor de tv gaan eten. Het gemis van papa aan de tafel was te groot voor zowel mij als mijn zoon. Ook opvoedkundig niet helemaal verantwoord. Maar zo hadden we in ieder geval een gezellige maaltijd. Mijn zoon was toen al bijna 5, dus kon al goed zelfstandig eten. En hij is nooit een moeilijke eter geweest. Hij heeft altijd hetzelfde als ik gegeten. Alleen voegde ik de pittigheid voor mezelf vaak later toe.
Opvoedkundig niet verantwoord.... tja, strijd hebben met eten, en als ouder daardoor gespannen/gestressed zijn, en dus een minder leuke ouder is ook niet handig.
Het is de gulden middenweg die voor iedereen weer anders is. Ik heb voor mijzelf besloten dat ik van het eten een niet al te groot drama van ga maken, scheelt een hoop energie. Hier eet ik de laatste tijd wel weer meer aan tafel, ook omdat ik Dora erg slecht trek (laat dat nou tijdens etenstijd zijn)...
Ik vind echt dat je hier een bijzonder mooie oplossing hebt gevonden door eerst haar eten te geven en op bed te brengen. Je bent er dan volledig voor je dochter. En daarna alle rust voor jezelf om te eten. Dat zal dan echt genieten en ontspanning zijn. Toppie geregeld
En als ze wat ouder is en meer dingen eet en ook zelfstandiger dan kun je nog lang genoeg samen aan tafel zitten.
Laat je omgeving lekker kletsen en doe vooral zoals het voor jezelf goed voelt.
