de vriend van mijn dochter, vroeg aan mij, hoe zal ik u noemen
tja, dat vind ik zelf moeilijk om te bepalen
nu noemt hij mij gewoon bij voornaam, maar nu ontstaat er voor mij een soort , tja alsof ik een leeftijdsgenoot ben en ook op die wijze benadert word, zo voelt dat voor mij.
en dat wil ik niet, er is gewoon een verschil tussen leeftijdsgenoten of oudere mensen, die je, vind ik ook anders hebt te benaderen.
U, meneer en mevrouw tegen oudere mensen, heb ik mijn kinderen aangeleerd, net zoals op staan in de bus voor ouderen, dat zijn mijn aangeleerde waarden en normen, waar ik voor sta en ook doorgeef
zelf had ik moeite om mijn schoonmoeder ., mamma te noemen of moeder, ik heb 1 moeder, die ik mamma noem
.
met gevolg, dat ik hun bij naam noemen ontweek, ze oma werd genoemd, toen er eenmaal kleinkinderen waren.
al met al van mij aan jullie de vraag, hoe worden jullie genoemd/ aangesproken door de relaties van je kinderen ?
Dit onderwerp is gesloten. door solo zelf op 19 december 2014 om 00:07:57 |
Terug naar de lijst
-
17 dec '14 - 22:55:19 / 17 dec '14 - 23:15:54
-
-
hier noemen mijn stiefkinderen me bij mijn voornaam. Ik ben niet hun mama. En ik word niet graag stiefmoeder genoemd. Vriendjes en vriendinnetjes zeggen dus ook Inge als ze vaker komen, en in het begin mevrouw. Dus vriendjes later zullen me waarschijnlijk ook Inge gaan noemen.
Volgens jouw normen en waarden hoe moeten mijn stiefkinderen mij noemen? -
-
quote:
Dit schreef Inge
hier noemen mijn stiefkinderen me bij mijn voornaam. Ik ben niet hun mama. En ik word niet graag stiefmoeder genoemd. Vriendjes en vriendinnetjes zeggen dus ook Inge als ze vaker komen, en in het begin mevrouw. Dus vriendjes later zullen me waarschijnlijk ook Inge gaan noemen.
Volgens jouw normen en waarden hoe moeten mijn stiefkinderen mij noemen?
dat weet ik niet
voor mij voelt het gewoon niet goed, alsof wij gelijke zijn
en dat zijn wij gewoon niet, qua levens jaren en levens ervaring.
ik was ook niet zo voor het tutoyeer en voornaam noemen in de klas van de leerkracht, maar ja voor mijn kids was het heel gewoon.
ik ben wellicht ouderwets, heb geleerd respect te hebben voor de ouderen, dat uitte zich in U en mijnheer mevrouw zeggen -
-
-
Ik heb mijn schoonouders altijd bij de voornaam aangesproken, want zo stelden ze zich aan mij voor, destijds.
En zo gaat het hier ook met vriendjes en vriendinnetjes van mijn kinderen.
Geen moment overwogen om daar papa/mama van te maken, n?ch in de eerste, n?ch in de tweede situatie.
Ik heb mijn kinderen geleerd om tegen een ouder persoon altijd "U" en "meneer" of "mevrouw" te zeggen "tot het tegendeel bewezen is", namelijk: t?tdat die oudere persoon hen actief uitnodigt om iets anders te zeggen.
En die regel hanteer ik zelf ook nog steeds.
Werkt uitstekend.
Op de school van mijn kinderen was het trouwens altijd "juffie of meester" met je of U, afhankelijk van de situatie.
(En een hand geven bij het binnenkomen en weggaan.) -
-
quote:
Dit schreef solo
heb geleerd respect te hebben voor de ouderen, dat uitte zich in U en mijnheer mevrouw zeggen
Vroeger was dit idd heel gebruikelijk.
Mijn schoonzoon (ok, vriend van dochter, maar komt op hetzelfde neer) gebruikt ook mijn voornaam.
Persoonlijk geen moeite mee, zolang het idd met respect gebeurt.
Met schoonouders had ik de gewoonte om die pa en ma te noemen. Mijn eigen ouders waren papa en mama.
O ja, en de stiefkinderen noemen me ook bij mijn voornaam.
En mijn 3 kids van mijn eerste man noemden Ruud (hun stiefvader) ook bij zijn voornaam.
Voelde heel natuurlijk.
Voor mij persoonlijk vormt het aanspreken met 'u' afstand, en dat vind ik niet prettig.
-
voornaam en je en jij, ook mijn stief- kinderen (27 en 30 , stiefmoeder doen we helemaal niet aan, wel als grapje LEASE moeder) en vrienden van mijn zoon van 21 noemen mij bij mn naam , met een glimlach en een knuffel , tja wat kan een mens nog meer wensen.
het uiten van respect voor jou als persoon die ouder is, vind ik niet zitten in u en een ander naampje... dat vind ik persoonlijk achterhaald,
en ja ook mijn kinderen zijn opgevoed, met opstaan voor ouderen in de bus etc etc, ook ik moest u zeggen tegen mn ouders en tegen ooms en tantes, en op volwassen leeftijd is dit veranderd,
mijn kinderen, en ik zelf, zeggen tegen mensen die we niet zo goed kennen automatisch u , en wachten af of dit wat persoonlijker wordt, later...
respect geldt voor alles.
en het ongewoon of onprettig voelen als schoonmama snap ik hoor -