Ik woon in een eengezinswoning en heb thuishulp. Als de kinderen hier nog zouden wonen, zou het meer uren zijn geweest dan ik nu heb. Ik krijg hulp, gericht op mijn huishouden: eenpersoonshuishouden. Hoeveel kamers ik heb doet er niet toe, in mijn huishouden is een badkamer, een slaapkamer, een woonkamer en een keuken genoeg en daarop is de WMO ook gericht.
Stel dat ze zeggen dat ik kleiner moet wonen. In de praktijk is dat een driekamerappartement met lift. Ten eerste moet je dan jaren ingeschreven zijn (en dan valt het hier nog mee, maar toch kan het een aantal jaar duren). Ten tweede is de huur van dergelijke appartementen vaak hoger dan de huur die ik nu voor mijn eengezinswoning moet betalen. Ten derde mag zo'n appartement niet toegewezen worden aan mij vanwege "passend toewijzen": ik heb een te laag inkomen voor zo'n passende kleinere maar duurdere woning. Ten vierde heb ik niet het geld en de hulp om een verhuizing te kunnen betalen en uitvoeren inclusief het opleveringsklaar maken van mijn huidige woning (vloerbedekking/laminaat eruit, en het schilderwerk heeft ook strengere eisen dan toen ik hier in trok).
Ik kan niet verwachten dat de gemeente mijn verhuizing en oplevering van de oude woning voor me regelen en betalen.
En dus blijf ik hier voorlopig nog zitten en accepteer ik dat mijn hobbykamer en wasdroogkamer niet, of in ieder geval minder vaak worden meegenomen in de wekelijkse bezoeken van de thuishulp. Soms liggen de zaken nou eenmaal zo en niet anders
Mocht je er toch op staan dat het hele huis wordt meegenomen, dan zul je een particuliere huishoudhulp moeten inhuren van je eigen geld. Aangezien ik dat niet heb, ben ik al dankbaar dat in ieder geval keuken, slaapkamer, woonkamer en badkamer meegenomen kunnen worden omdat ik dat zelf niet meer goed kan.
Als jouw kinderen nog bij je zouden wonen dan zou dat niet expliciet betekenen dat je meer hulp zou krijgen, integendeel. vanaf 12 jaar worden kinderen geacht mee te helpen in het huishouden en de taken in het gezin ( daar is een uitgebreide toelichting in wat verwacht wordt per leeftijd) en vanaf 18 jaar worden kinderen geacht het merendeel of het volledige huishouden te kunnen runnen.. dan zijn het mantelzorgers. Dit wordt meegenomen in een indicatie van zorgaanbod en verplichting van de Gemeenten.
Klopt. Onder normale omstandigheden wel, ja. En meestal is dat ook zo.
quote:Net als andere volwassene in huis geldt deze zorgplicht naar je partner of medebewoners als een natuurlijk gegeven en normale samenlevingsplicht. Tenzij diegene ook een beperking of beperkingen heeft en deze 'normale' taken niet kan uitvoeren of men ervan mag verwachten. Vandaar dat Mantelzorgondersteuning in vele Gemeenten een drukke caseload hebben en tevens soms mogelijkheden om mantelzorgers te ondersteunen bij deze taken via vouchers of vrijwilligers, maatjes etc etc
Klopt ook. In mijn geval lag het net even anders vanwege de "tenzij" die jij ook noemt, maar over het algemeen is dat het geval.
Wat betreft mijn ouders gaat het om respijt zorg.
Ik ga sws contact opnemen met de gemeente
Kleiner gaan wonen (Als dat al mogelijk is) zou veel consequenties hebben. Mijn invalide moeder heeft nu ruimte voor haar hobby's: brocant winkeltje aan huis, poppenhuizen, ze is heel creatief en heeft dus geen dagbesteding nodig. Mijn vader is een buitenmens, rijdt nog tractor 😊 Ze wonen op het platteland
Hebben jullie een onafhankelijk cliëntondersteuner ingeschakeld? Die kan jullie waarschijnlijk helpen met het bekijken wat wel en wat niet mogelijk en redelijk is. Ik heb er in mijn eigen situatie (waarin zelfredzaamheid, eigen regie en een zinvolle daginvulling meespelen) momenteel erg veel aan.
Wat de cliëntondersteuner betreft: die informatie hoort de gemeente te geven (maar uit ervaring weet ik dat dat niet altijd gebeurt). De gemeente moet je vertellen waar ze zitten. En het is gratis.
Thanks
Ik zal eerst eens moeten kijken met wie ze tgw allemaal te maken hebben (valt niet bij te houden). Ik heb het destijds geïnitieerd, daarna ben ik niet bij ieder gesprek aanwezig geweest. Maar iig volgende week een belletje naar de gemeente
tip hierbij... als je belt naar de Gemeente uit naam van je ouders dienen zij op de hoogte te zijn en het ermee eens te zijn dat de Gemeente de 'melding' aanneemt en een client ondersteuner aanschuift. Onafhankelijke client ondersteuning dient iedere Gemeente te faciliteren, is dit vanuit een organisatie ( hier in Brabant is dit meestal MEE) dan moet je ook rekening houden met mogelijk een wachtlijst.
Is het helder voor jullie en je ouders welke ondersteuning erbij nodig is?
Het is inderdaad vaak MEE, maar het kunnen ook andere (regionale) organisaties zijn. Vraag het de gemeente. Mijn eigen ervaring is dat de gemeente niet altijd uit zichzelf de mogelijkheid van een onafh.cl.onderst noemt. Hier gebeurde het gewoon helemaal niet. Ik heb het de eerste paar jaar zonder moeten doen omdat ik niet beter wist (ja,sorry, ik had al genoeg gedoe aan mijn hoofd m.b.t. "zorg", "mantelzorg" en de hele hoepla er omheen). Tot iemand me er op wees. Het had me een boel ellende kunnen schelen als ik daar meteen al op was gewezen zoals het hoort.
klopt, ik heb meegemaakt dat Gemeenten consulenten aan de poort (die de telefoon aannemen als je het nummer belt voor alle vragen aan de Gemeenten) niet wisten dat die verplichting van kennis geven client ondersteuning bestond.
Overigens bieden veel 'gratis' organisaties deze ondersteuning. Zoals de ouderenbond of talloze organisaties die aan belangenbehartiging doen. En steeds meer ook de GGZ organisaties en hulpdiensten voor de cliënten met psychische en psychiatrische kwetsbaarheid..want ook dat gaat via de WMO als je daarvoor gespecialiseerde of geïndiceerde hulp nodig hebt.
Overweeg daarom ook of de vanuit de Gemeente aangewezen organisatie de juiste onafhankelijke cliëntondersteuning is voor jouw vragen.
En ook dat klopt weer.
Toen ik uiteindelijk de Gemeente vroeg waar ik zo'n ondersteuner kon vinden, kreeg ik 5 organisaties als antwoord.
De eerste (nota bene MEE) vertelde dat ze toevallig net gestopt waren met het contact met mijn gemeente.
De tweede, derde en vierde vertelden dat zij alleen voor WLZ-cliënten werkten.
Pas bij de laatste (moed zat intussen al ver in mijn schoenen) vond ik de juiste ondersteuner die precies bij mijn vraag paste.
En dan was ik al zwaar overspannen vanwege een stevig en langdurig conflict met de WMO (waarin ik uiteindelijk volledig mijn gelijk heb gekregen dankzij die ondersteuner)
Ik heb deze ondersteuner recentelijk weer ingeschakeld en zal daarmee een boel ellende en gedoe voorkomen die ik eerder wel heb gehad toen ik nog geen weet van ondersteuners had. Omdat deze ondersteuners weten waar je recht op hebt, aan de ene kant eventuele te hooggespannen verwachtingen bij de burger dimmen en aan de andere kant de gemeente wijzen op de verplichtingen waar de gemeente aan moet voldoen, zijn ze vaak heel belangrijk als "mediator" tussen burger en gemeente. Gelukkig is er nu geen sprake van een conflict maar van een lastige situatie. Ook daar zijn ondersteuners erg fijn bij!
Weet jij waar de lijst staat wat kinderen zouden moeten doen?
Aan een kant ook van de zotte dat een 18 jarige de zorg op zich moet nemen van een zieke ouder.
En toch is het zo.
Ik ken zelf iemand (alleenstaande ouder) die een progressieve ziekte heeft en veel en diverse vormen van zorg nodig heeft. Kind van 18 woonde nog thuis, volgde een studie in de woonplaats dus hoefde dus niet op kamers.
Kind moest vervolgens de zorg allemaal maar doen want die woonde toch thuis. Moeder van bed halen, helpen wassen en aankleden, het huishouden, de boodschappen, etcetera, alles bij elkaar niet te combineren met de studie. Lang verhaal kort: kind is min of meer verplicht de deur uit gegaan zodat moeder alsnog voldoende passende zorg kon krijgen en kind de studie kon gaan volgen.
En ik weet van wat langer geleden, van een vrouw die een herseninfarct kreeg. Er waren jonge kinderen en er was een echtgenoot dus ze kreeg tijdens het revalidatieproces geen thuishulp, ook al had echtgenoot een drukke zaak (samen met zijn inmiddels uitgevallen vrouw!) en er was ook nog een autistisch kind aanwezig. Lang verhaal opnieuw kort: man raakt ernstig burnout, zaak failliet, schulden, bijstand.
Ik vind dat mantelzorg bespreekbaar moet zijn. Maar er zijn grenzen.
Overigens zijn er in de bepalingen van mijn eigen gemeente wel regels aan de duur en belasting van die mantelzorg en wordt er tegenwoordig wel vaker gekeken naar de "menselijke maat". Maar als het ook maar even mogelijk is, ziet men mantelzorg als voorliggende voorziening.
Ik heb die van mijn gemeente bekeken, maar daar wordt dit niet zo duidelijk omschreven. Wel wordt er gesproken over gebruikelijke zorg (huisgenoten zijn dus een voorliggende voorziening), tenzij er problemen zijn waardoor die niet kan worden gebruikt (bijv omdat de huisgenoten niet de vaardigheden hebben die taken te doen). Het is allemaal erg algemeen beschreven zonder de voorbeelden die in jullie verordening staat.
Overigens is mijn ervaring dat er over de beperkte inzetbaarheid van mijn kinderen destijds niet moeilijk werd gedaan, gelukkig!
Maar ik ken genoeg andere voorbeelden elders waarin de starheid behoorlijk ver ging.
quote:Dit schreef Dayenne Heb nu ook maar aangemeld bij de cliëntondersteuners van MEE. Ik denk dat ik ze nog wel eens nodig kan hebben.
Goed idee. Ik heb de mijne benaderd n.a.v. mijn huidige gedoe. Gewoon om samen uit te zoeken wat wel en niet mogelijk is, omdat de hele situatie nogal lastig is voor zowel mijzelf als de WMO-gids.
Dat vind ik dus veel te ver gaan. Uiteraard kan een jongere haar steentje bijdragen maar het zijn ook gewoon jongeren die zulke verantwoordelijkheid niet zouden moeten dragen.
Hoever ben je daarin meegegaan Inge, mits je dat wilt vertellen
Misschien gingen ze er van uit dat dit om een tijdelijke situatie ging en dat zo'n puber dat best wel eventjes kon doen?
Of dat werkelijk terecht is had zo'n onafhankelijk cliëntondersteuner kunnen vertellen. Maar ja, dan moet je wel net weten dat die er is. En ik heb steeds meer het idee dat dat niet altijd het geval is, hoewel dat wel bij elke aanvraag duidelijk vermeld moet worden.
Wanneer je verlenging aanvraagt, wordt dat niet gemeld. Iig ben ik er al die jaren niet van op de hoogte geweest.
Hier is zo een €¢¢¢<}] dame die de indicaties doet, ze overrompeld je gewoon. Volgende keer vraag ik er ook iemand bij.
Kleine moeite om dat elke keer weer even te melden, lijkt me. Andere dingen worden ook tot moemakend toe herhaald in de brieven ( bijv "niet verschijnen op uw afspraak kan gevolgen hebben voor uw uitkering).
Oh, dat is vast mijn oude gids van een paar jaar geleden... Sterkte!
). Tot iemand me er op wees. Het had me een boel ellende kunnen schelen als ik daar meteen al op was gewezen zoals het hoort.
