Sinds 5 jaar geef ik een cli?nt van een zorginstelling een dagbesteding. Omdat hij een hoge indicatie heeft krijg ik daar ook een vergoeding voor.
Hij is een client die je niet op een zorgboerderij of een timmerwerkplaats kan plaatsen. Dus voor hem is heel vaak extern iets gezocht.
Voor mij heeft hij al tig dagbestedingen gehad, die meestal na een paar maanden op niets uitliepen. Hij kan niet met mensen, heeft zeer veel structuur nodig en zeer veel aandacht door zijn repeterend gedrag (telkens dezelfde vragen).
De cli?nt heeft klassiek autisme (Kanner) in een zeer zware vorm, in combinatie met een IQ van 52. Hij heeft een grote woordenschat, maar functioneert emotioneel op een niveau van een peuter. Geen empathie en alles ligt altijd aan de ander.
Hij heeft veel angsten die in zijn hoofd zitten en kan daar allemaal verhalen omheen maken. Mensen tegen elkaar uitspelen en manipuleren kan hij goed, maar iedereen die bij zijn zorg betrokken is kent onze pappenheimer wel.
Meestal zit hij goed in zijn vel, en kan ik het allemaal goed begeleiden. Hij komt hier, we drinken koffie en daarna gaat hij met mij mee naar mijn werkzaamheden. Er zitten vaste ankers in de dag.
Het gaat meestal goed. Dan is hij gezellig en tevreden. En ik vind het dan ook leuk om te doen. Ik heb ook altijd gezegd: zodra ik de vergoeding aan de hoofdpijnpoeders kwijt ben, dan stop ik er mee.
Dus over het algemeen kun je spreken van een win-win situatie.
Maar soms gaat het helemaal mis. Dan kan hij agressief worden om iets wat hij normaal heel leuk vindt.
Vanmorgen ging het dus helemaal mis. Hij heeft mijn bank beschadigd door er tegenaan te trappen en ik ben hier uiteraard niet blij mee.
Vervolgens besloot hij naar huis te gaan wat prima is en ik wilde mij terugtrekken omdat bij boosheid de begeleiding (ik in dit geval) een trigger kan zijn.
Maar hij had mij toch bij de lurven. Hij pakte mij stevig bij de arm en mijn hoofd bonkte tegen de deur en bedreigde mij. Ik kon het stoppen door mijn hand voor ziijn gezicht te houden (stopteken) en STOP te roepen.
Dat hielp. In de tuin gooide hij nog een en ander omver en verdween.
En eigenlijk kan hij er niks aan doen.
Ik ben gelukkig niet bang uitgevallen en kon het voorval gemakkelijk van mij af laten glijden. De fysieke aanpak viel op zich ook wel mee. Ik heb geen bulten of blauwe plekken.
Waar ik nu mee zit is die beschading aan mijn bank.
Ik wil hier niet mijn schouders over ophalen met de mededeling: ach, kan gebeuren.
Nu is het niet zo'n dure bank en de bank zal een jaar of 6 oud zijn, dus wat kan je vragen?
Hoe moet ik dat aanpakken?
Mijn concrete vraag is hoeveel geld kun je vragen? Wat is redelijk en billijk? Of moet het in de vorm van een bos bloemen?
Iemand tips?
Schadevergoeding vragen
Onderwerp van twelve
BEHEERD DOOR:
-
18 sep '17 - 13:39:43 / 18 sep '17 - 13:50:56
-
-
quote:
Dit schreef Karin67
Hij heeft vast een persoonlijk begeleider in de zorginstelling. Misschien deze vraag daar neerleggen?
Hij zal dan verzekerd moeten zijn... neem en hoop aan van wel.
De ouders en woonbegeleiders zullen het daar ook over eens zijn, maar die weten ook niet welke vergoeding redelijk en billijk is.
En dat is eigenlijk mijn concrete vraag.
Ik zal het ook even in mijn bericht aanpassen.
-
quote:
Dit schreef twelve
De ouders en woonbegeleiders zullen het daar ook over eens zijn, maar die weten ook niet welke vergoeding redelijk en billijk is.
En dat is eigenlijk mijn concrete vraag.
Ik zal het ook even in mijn bericht aanpassen.
Laat de vergoeding bepalen door de AVP (aansprakelijkheidsverzekering voor particulieren)
Je kan de ouders/begeleiders vragen het voorval daar te melden
De verzekeraar neemt dan contact op met jou -
-
quote:
Dit schreef Clara
Ik schrik toch wel een beetje als ik dit lees. Pas jij een beetje op jezelf? Zit je echt alleen met hem terwijl hij eigenlijk zo weinig controle over zijn emoties en gedrag heeft? Een niet empathische peuter met de kracht van een volwassen vent?!
Het blijft altijd een risico. Vijf jaar geleden werd hij eigenlijk zonder al te veel informatie bij mij achter de deur geschoven.
Ruim 2 jaar geleden was er ook een dergelijk incident en toen hadden ze besloten te stoppen. Cli?nt en vaste begeleider kwamen nog langs om afscheid te nemen met bloemen en chocola, maar 2 maanden later werd ik opnieuw benaderd, want ze hadden verder geen alternatieven.
Tegenwoordig krijg ik ook heel veel coaching van de jobcoach en de gedragswetenschapper.
Eerst deed ik de "werk"begeleiding 4 dagen, maar nu nog maar 2,5 dag, want het is af en toe best zwaar.
Ze zijn wel blij met mij en alle zeilen worden bijgezet, want anders ziet zijn toekomst er somber uit vrees ik.
En ja, ik pas wel op mijzelf. Ik kom uit een mannengezin (3 oudere broers) en ik heb zelf ook 2 jongens, dus ik kan wel tegen een stootje.
-
-
-
-
|
Bericht van Dirk is op 18-09-2017 om 22:13:34 uur verwijderd door Dirk. Reden: Nlioek |
