quote:Dit schreef Dayenne Ik lees dat je 5 jaar en 7 mnd bent ingeschreven bij woningnet. Als ik kijk naar de reactie historie, zie ik dat er woningen zijn verhuurd aan mensen met een kortere inschrijf duur. Misschien reageer je te kieskeurig?
Nee hoor, maar met het nieuwe systeem kun je er maar op een paar reageren en dat doe ik ook. Ik wil zo graag een huisje.....ik zie idd ook dat de winingen verhuurd worden aan mensen met minder jaren. Zou het kunnen omdat ik minder lang reageer als die mensen?
quote:Dit schreef Singa Sterkte en succes, Aloeh. Heb geen (aanvullende) tips behalve dat je er zeker zult komen. Vergeet nooit waar je vandaan komt, he. Je hebt lang en breed bewezen het allemaal te kunnen.
quote:Dit schreef Erna Ik weet niet waarom je me beticht van beroepsdeformatie. Ik ben beslist geen schuldhulpverlener.
Ik heb wel een mega bak aan ervaring, waar ik al veel anderen als vrijwilliger mee heb kunnen en mogen helpen. Dat doe ik naast mijn baan van 32 uur. Maar ik ga mijn levensverhaal hier niet opschrijven, omdat het hier over jou gaat. Maar ik kan wel zeggen:
Ik weet wat het is om geen werk te hebben;
Ik weet wat het is als bedrijven je niet willen wegens overkwalificatie;
Ik weet wat het is om torenhoge schulden te hebben;
Ik weet wat is om met heel verliesgevallen tegelijk in mijn directe leefomgeving te moeten dealen;
Ik weet wat het is om dakloos te zijn;
Ik weet wat het is om met geweld te maken te hebben;
Ik weet wat is om bedreigd en gestalkt te worden;
Ik weet wat het is om onder te duiken;
Ik weet wat het is om van niks te moeten leven;
Ik weet wat het is om burned-out te zijn;
Ik weet wat het is om veel gezondsheidsproblemen te kennen;
Ik weet wat het is om terug in het arbeidsproces te komen;
Ik weet wat het is om ingeschreven te staan en uiteindelijk een woning te krijgen die totaal is uitgewoond;
Ik weet wat het is om noodgedwongen 11 jaar te moeten dealen met rechtszaken;
En zo kan ik wel even doorgaan.
Maar uiteindelijk doet het er allemaal niet toe wat je allemaal hebt meegemaakt. Het heeft je immers gevormd tot wie je bent. Je kan er namelijk ook heel krachtig uitkomen, zodra je besluit niet meer achterom te kijken, maar alleen nog maar voorwaarts. Kijk naar wat je nog wel hebt. En dat is best nog wel veel. Je hebt nog een ex die naar zijn (stief)kinderen omkijkt, je komt er zonder schulden uit, je hebt een goede achtergrond qua opleiding, je hebt al 5 jaar en 7 maanden inschrijfduur opgebouwd (in kreeg mijn huis met 5 jaar en 10 maanden via woonnet Haaglanden, omdat niemand anders die uitgeleefde woning wou).
En zolang je nog niet fulltime werkt kun je gewoon stages en vrijwilligerswerk doen. Zo bouw je een netwerk op en kun je bedrijven laten zien wie je bent. Zo krijg je weer eerder tips als er elders een functie vrij komt. Want als mensen je kennen denken ze eerder aan je als ze horen van een vacature in hun omgeving.
Je schopt tegen de verkeerde. Ik wil je dan ook aanraden (psychologische) hulp voor jezelf te zoeken, om je verleden een plek te geven. Je hebt echt veel meegemaakt, maar het is zaak om hier mee te leren omgaan en uit je slachtofferrol te stappen en je kracht terug te vinden, die in je schuilt. Alleen dan kun je er ook voor je kinderen zijn. Je hoeft niet alles alleen te doen.
Succes
Je hebt ook aardig wat meegemaakt.....
Ik hoef geen hulp, heb ik in het verleden genoeg gehad heeft weinig voor mij gedaan!
Slachtofferrol........ik heb er zo'n schijthekel aan als mensen daar inzitten en zich zo gedragen!
Doe ik dat nu? Vraag ik mijzelf dan af? Ik denk van niet eigenlijk. Ben met man en macht bezig om een oplossing te zoeken....heb het zelden tot nooit over mijn verleden met mensen. Er zijn er een paar die het echt weten.....maar hier kwam het er even uit. Is ook fijn aangezien jullie mij niet kennen. Wel voel ik mij soms verslagen......en ben ik het strijden moe.......en dat is een gevoel wat ik nooit eerder zo sterk gehad heb. Het heeft mij even tijdelijk verlamd waardoor ik niet veel gedaan heb. Maar weet je, ergens is dat soms ook wel goed omdat ik altijd maar door en door ging en ik merk dat wanneer ik dat doe angsten enz terugkeren. Omdat het er toch uit moet. Ik ben zo'n type van stop alles weg weet je wel?
Maar ja.....ben mijn kracht al sinds een tijdje weer aan het terugvinden.......en je 'moet' ook gewoon door!
Heb je dit gecheckt bij de woningbouw? Bij ons geldt deze regel ook, maar er is een uitzondering voor mensen in jouw situatie. (Wist ik ook niet maar kwam er destijds achter toen ik de juiste medewerker sprak met vragen over urgentie) . Wanneer je, in overleg en binnen de voorwaarden blijft, kan je verhuizen en toch je woonduur behouden. Juist bedoeld voor mensen die niet voor urgentie in aanmerking komen en tijdelijk moeten huren in afwachting van een sociale huurwoning. Ga niet af op wat een ander zegt maar vraag het na, wie weet!
Ik ga het navragen! Een vriendin van mij heeft het net aan de hand gehad.....ze dacht het zo op te lossen en raakte alles kwijt! Staat ook in de reglementen. Ik heb al diverse maken vontact gehad met de woningbouw maar dit ging over andere zaken dus ik ga het navragen!
quote:Dit schreef Marlies Mag ik vragen op wat voor woningen je gereageerd hebt? Zijn dat woningen die aan al je wensen voldoen, of woningen waarvan je nu al weet dat die voor tijdelijk zal zijn?
Bedenk ook dat je hoe dan ook stappen terug zal moeten doen, met inkomen en woongenot.
Ik reageer op wat kan! Dus alle woningen mogelijk met 3 kamers en meer...
quote:Dit schreef Inge65
Vervelend, maar het lijkt me dat je toch eerst een inkomen zult moeten hebben.
Reageren niet terug? Langs gaan. Bellen. Nog een keer. Als je werk zoekt is dat ook een dagtaak.
Is ook een dagtaak.
Waar ik zoals omschreven ook heel veel tijd aan besteed.
quote:Dit schreef Willem Leiden kent een lange wachttijd. Er zijn veel te weinig sociale huurwoningen.
Ik ben nu al 14 jaar aangesloten bij Woonnet Holland Rijnland voor het geval dat.
Overigens, Woonnet beheert en wijst de woningen toe van de woningbouwverenigingen.
En nog steeds sta ik niet eens als eerste bij sommige aangeboden woningen.
De wachttijden zijn gewoon lang, 10 jaar is geen uitzondering.
Mijn kinderen moesten ook al zo lang wachten, wel meer dan 7 jaar.
Je moet geluk hebben als iedereen voor jou een woning afwijst, dan zou je nog een kans maken.
Tis echt een drama ja!
Kids ga ik idd ook van 18 jaar direct inschrijven!
[QUOTE]Dit schreef Bloemangie Wachttijden zijn dramatisch bij de woningbouw. Ik stond gelukkig al 17 jaar ingeschreven. Ik had een "enorme ver vooruitziende blik" echter noem ik het gewoon mazzel/geluk.
Weet dat ik bij een eerste huis waarop ik reageerde voorbij werd gestreefd door iemand met 21 inschrijf (!) jaren en bij de tweede x was ik nummer 1, ik kon in 1 week tijd op 3 huizen reageren waar ik nummer 1 werd, na mij hadden ze allemaal 14 inschrijf jaren.
Twee moeders van school zitten/zaten beiden in hetzelfde schuitje als jij, de ene zit in bij haar moeder met de kinderen en kan jaren wachten. De ander heeft via haar zwager een particulier huis kunnen huren. Maar zonder hem was dit niet mogelijk.
Ik vind de regelgeving omtrent wonen/huren momenteel zwaar schandalig. Ik wens je iig veel sterkte. [/QUOTE
Ja fijn is anders idd! Bedankt!
Hoe heeft die zwager geholpen dan? Was hij makelaar ofzo?
Je hebt helemaal gelijk. Ik dacht deze woning op Facebook en wist dat er iemand was (volgens op OA) die een woning in
deze regio zocht en heb deze gelijk in dit draadje gezet en verder niet gekeken. Het was dus iemand anders.
Mijn excuses.
quote:Dit schreef MaNu Ik denk dat de oplossing heel simpel is Aloeh.
Je behoort tot ??n van de weinigen die niet mogen klagen in de omgang met je ex. Je kunt gewoon daar blijven wonen tot je een baan hebt. Want jullie kunnen niet "door" want je hebt een kind. En die gaat altijd eerst!
Je kunt al wel het co ouderschap afspreken zodat je de ene week je vriend kunt zien en hij de andere week zijn eventuele vriendin. Al ben ik er geen voorstander van in verband met jullie kind want die wordt er de dupe van.
En dan nog....als ik met mijn vrouw als broer en zus geleefd had en we hebben een kind samen dan zouden we er alles aan gedaan hebben om het goed te krijgen. Ook mijn ex. Want hoe goed we ook uit elkaar zijn, Femke lijdt er wel degelijk onder. Maar goed, dat is mijn mening.
Grappig.....ik behoor tot een van de weinigen die 'niet mogen' klagen........we werken daar beide ook keihard voor! Ik kan er 'gewoon' blijven wonen? Nou als ik zo ga denken dan is mijn ex niet blij! De bedoeling is wel om stappen te nemen.....het co-ouderschap gaat pas lopen als ik weg ben. Eerder is niet nodig.
Wie zegt dat wij er niet alles aan gedaan hebben om het goed te krijgen? Ik vind jarenlang telkens het onderwerp bespreken en aangeven dat het zo niet gaat, en het in therapie gaan toch echt wel voldoende! De discussie wel of niet blijven is er een die altijd gevoerd zal blijven worden en waar altijd voor en tegenstanders van zullen zijn. Ee zijn mensen die het kunnen om zonder gevoel voor hun partner door te gaan en er zijn mensen die daar ernstig depressief van worden. Ik behoor tot de laatste groep. Ik heb lang gedaan alsof het toch allemaal wel goed was maar ik zat mijzelf in de maling te nemen. Kon daar niet mee om. Denk jij dat het goed gaat als je kind dagelijks je bui moet analyseren? Oh mam, vandaag ben je gezellig.....zo moet je altijd zijn.........ja dat was toch wel de druppel.........
Nee, waar een kind het meeste aan heeft zijn blije ouders! En om eerlijk te zijn.....ja tuurlijk zullen mijn kids er ook last van hebben maar weet je.......hoe gek dit ook klinkt.....mijn exen en ik vormen samen een verbond! We staan er met 3 wanneer er wat is met de kids! En de exen doen dat voor beide kinderen. En geloof mij.....de eerste jaren met ex 1 na het opbreken waren heeeeel zwaar.......in die mate dat ik de politie op de hoogte heb moeten stellen van zijn gedrag toentertijd.......maar ineens ( weet nig niet waarom) draaide hij om en nu hebben we sinds 7,5 jaar een goede band opgebouwd. Beide exen hebben ook een goede band met elkaar en ondernemen samen dingen met de kids....en mijn kids kennen mijn nieuwe partner en vinden hem super.......reactie van dochter toen ik vertelde dat ik een nieuwe vriend had.......O LEUK!!!!! Mam, ik ben heel blij voor je want ik wil dat je gelukkig bent en ik zie aan je dat je je veel vrolijker voelt.
Weet je.........ik praat heel veel met de kids......geef heel duidelijk aan dat ze zich altijd mogen uitten over alles! Natuurlijk op hun niveau .....
Ik ben van mening dat een scheiding niet altijd kommer en kwel hoeft te zijn. Ook vind ik dat je na een scheiding met kids met elkaar op een goede manier om moet blijven gaan. Waarin er aan alle kanten rekening gehouden wordt met gevoelens......
Wij gaan deze zomer naar hetzelfde op vakantie. Ex gaat eerst met de kids, ik volg na 1,5 week met het vliegtuig en ben dan een week met hun en dan komt mijn nieuwe partner met zijn kids en na twee dagen gaat mijn ex weg en blijven wij nog 2 weken met de kids.
Mensen in mijn omgeving zijn altijd zo verbaast als ze horen hoe wij met elkaar omgaan. Mijn nieuwe partner weet ook dat ik geen haat en nijd heb met exen en hij weet ook dat hij dit niet hoeft te maken!
Ik denk weleens, ik ben hier trots op maar waarom eigenlijk. Het normaal/ vriendschappelijk met elkaar omgaan zou de norm moeten zijn en niet dat gevecht! Ja, weet je....ik slik ook veel in voor de lieve vrede.....zo heb ik bij beide exen een bedrag betaald wat niet helemaal eerlijk aanvoelde.....mijn eerste ex betaald geen ali ( schulden en zelf een nieuw gezin) omdat hij het niet kan! Heb ik er recht op: ja! Vind ik het het waard om er ruzie over te maken wat doordreunt op de kids: nee!!!! Absoluut niet!!!!!
Vind ik dat ik een papierwinkel nodig heb aan afspraken omtrent de kids? Over hoognodige zaken als financien tijdens studie: jawel.....maar over omgang: nee! Waarom niet? Omdat ik exen vertrouw! En wanneer mijn kids liever daar zijn als bij mij de nacht, en het kan voor alle partijen......dan mag dat! Denk niet dat we niet streng zijn en heel vrij opvoeden......we hebben regels......maar ze weten....die regel geldt hier en die daar....
Jemig zeg, zit ik even op mijn praatstoel.....
Nou om een lang verhaal kort te maken......
Ik ben blij dat het gaat hoe het gaat, scheiden is wat je ervan maakt! Hoeft zeker geen drama te zijn, de mensen blijven in hun leven alleen in een andere vorm. Dat is voor ieder aanpassen maar met openheid en positieve instelling kan dit heel gezellig zijn! Het is vooral jezelf opzij zetten en soms veel slikken maar je weet waarvoor........:
quote:Dit schreef Mieksie Je hebt geen geld schrijf je, geen werk, dus op vakantie of ziek zijn kan niet......
En nu schrijf jd dat je op vakantie gaat.....
Al zou je die misschien niet zelf betalen, je gaat toch maar mooi!!!
Ik werk me te pletter heb een ex die niet aanwezig is....ga niet op vakantie...
Jouw enige 'probleem' is dus dat je een woning zoekt......moet lukken toch???
Kunnen je exen je niet helpen?
Ik ga op vakantie......ja!!!! Klopt, ik betaal hem niet zelf! Heb exen die er zijn! Ja klopt ook!
Ja is idd zo, jij hebt het vele malen zwaarder.....
Is dat wat je wilt horen? Heb je de rest van mijn teksten ook gelezen of lees je liever selectief zodat je je je eigen onvrede over je situatie er uit kunt gooien? Wat van mij ook zeker mag want je situatie is naar! ( zoals je had kunnen lezen ken ik genoeg van dat soort periodes) Waar ik ook zeker over wil praten echter liever niet in de vorm van geprojecteerd op de situatie van mij!
quote:Dit schreef MaNu
Vraag je je het nog serieus af ook!?
Whaha, ik geloof echt dat ik jou niet leuk vind!
Ik wil best reageren en met je in discussie gaan als iets constructief is.......als je alleen roept om te trollen ben ik er wel snel klaar mee.
