Is het een aannemer die ook nog andere projecten in de buurt doet? In dat geval kan het erg helpen om te laten doorschemeren dat je op deze manier helaas aan buurtgenoten toch echt niet kunt aanbevelen om met hem in zee te gaan. Dat je toch mag verwachten dat je de afgesproken kwaliteit ook geleverd krijgt, ook al kan daar wat meer tijd voor nodig zijn en eventuele herstelwerkzaamheden als iets niet goed gegaan is. Maar dat je je - als die kwaliteit niet geleverd wordt - toch echt genoodzaakt ziet om andere (potenti?le) klanten van hem daarover in te lichten.
Zo ongeveer heb ik dat met de aannemer gedaan die hier in de buurt dakopbouwen bouwt en die bij mij de dakbedekking niet netjes gedaan had. Ze zijn drie keer terug geweest om het te herstellen. Toen het na een aantal jaren toch steeds maar weer slechte kwaliteit bleek heb ik zelf een dakbedekker ingehuurd en heeft de aannemer de helft van die kosten betaald. In ieder geval een oplossing zonder juridisch gedoe en zonder ruzie. En ze kwamen wel snel in actie steeds.
Volgens mij zijn er (ook in de reacties) twee lijnen waarlangs dit soort dingen aangepakt kunnen worden. Enerzijds formeel/juridisch/op hoge poten/in gebreke stellen en anderzijds meer de informele, mondelinge manier die inspeelt op de eer van de klusser. In dat laatste geval gaat het dan meer over de geleverde kwaliteit dan over de vertraging.
Welke manier het beste past is volgens mij afhankelijk van wat je nog van iemand wilt. Als je alleen geld van iemand wilt (of terug wilt) dan is de formele weg heel geschikt. Maar als je wilt dat iemand nog iets voor je doet (en dat niet afraffelt) dan is het volgens mij handiger om diegene te triggeren in z'n eergevoel/angst voor slechte reclame. Dan gaat het erom dat hij zelf ook vindt dat hij kwaliteit moet leveren en dan helpt enig begrip voor fouten en vertraging volgens mij beter dan formele brieven. Waarbij wel steeds duidelijk moet zijn dat het eindresultaat kwaliteit moet zijn.
Zeker als het een klusser uit de buurt is lijkt me dat je goede kans hebt dat hij daar vatbaar voor is. Van formele procedures schrikt hij zich waarschijnlijk rot en loopt alleen maar weg.
En daarbij, hebben we juist voor hem gekozen omdat hij kleine, sympathieke zelfstandige is. Hij werkt alleen, we waren wederzijds flexibel en echt meer dan tevreden. Ik snap dit gewoon niet, ik voel ook geen wrok, er moet iets aan de hand zijn, maar zijn gedrag nu is bizar. Ik zou hem echt graag gewoon even spreken, maar dat lukt dus niet. Dus dan moet je iets anders doen.
Het klinkt mij een beetje in de oren alsof het probleem hem zelf ook boven het hoofd gegroeid is en hij niet zo goed weet hoe dit op te lossen. En dat hij nu een beetje bang is van jullie. Ik zou dan zelf insteken op het samen zoeken naar een oplossing die hij dan moet zien te regelen (op eigen kosten, het is immers zijn fout). Maar druk op hem uitoefenen met formele stappen lijkt me in dit stadium alleen maar averechts.
