Ik heb mijn schoonouders altijd bij de voornaam aangesproken, want zo stelden ze zich aan mij voor, destijds.
En zo gaat het hier ook met vriendjes en vriendinnetjes van mijn kinderen.
Geen moment overwogen om daar papa/mama van te maken, n?ch in de eerste, n?ch in de tweede situatie.
Ik heb mijn kinderen geleerd om tegen een ouder persoon altijd "U" en "meneer" of "mevrouw" te zeggen "tot het tegendeel bewezen is", namelijk: t?tdat die oudere persoon hen actief uitnodigt om iets anders te zeggen.
En die regel hanteer ik zelf ook nog steeds.
Werkt uitstekend.
Op de school van mijn kinderen was het trouwens altijd "juffie of meester" met je of U, afhankelijk van de situatie.
(En een hand geven bij het binnenkomen en weggaan.)
Dit onderwerp is gesloten. door solo zelf op 19 december 2014 om 00:07:57 |
Terug naar de lijst Terug naar de lijst