Mijn dochters fiets is door de wind omgevallen tegen een auto. In de auto zit een deuk. Er zijn getuigen, ze heeft keurig de meneer gesproken, schadeformulier ingevuld.
Die zijn er dus niet. Auto is verplaatst, kind is thuis.
Ondertussen heb ik geleerd (heb mijn broer maar gebeld omdat hij dat wel zou weten) dat ze niets (schadeformulier) moet ondertekenen, een fiets is geen voertuig. Ze was er niet bij, er kan van alles gebeurd zijn. De wind bijvoorbeeld. Dan kan het stormschade zijn.
Anyhow, morgen gaat die man haar bellen, dan moet ze haar adres doorgeven en dan kan hij haar aansprakelijk stellen, dan moet ze dat naar de verzekering sturen. En morgen moet ze bellen naar de verzekering om het verhaal alvast door te geven.
Kind is helemaal over haar toeren, dacht al aan het nemen van een lening (ze heeft een wajong dus lenen zit er helemaal niet in).. het vervelende is dat ik haar stress meteen voel. Niet rationeel, maar in mijn lijf. Ik moet daar echt iets mee gaan doen, morgen maar eens met mijn NLP collega gaan praten.
Mijn stress is wel weer gezakt. Gek, ik word hier gewoon zenuwachtig van.
Rationeel weet ik, ze is volwassen, haar probleem. Maar zo werkt het bij mijn dochter helaas niet, en dus bij mij ook niet.
Ze heeft deze verzekering pas zeven weken of zo, woont net alleen. Ze stond ook nog bij mij maar dat moet ik veranderen want ze woont niet meer bij mij. Wellicht betaal ik nog te veel ook.
