De problemen van de zoon daar gelaten....
Wanneer men mij zo onbeschoft over de telefoon te woord staat kan het maar zo gebeuren dat ik in een onbewaakt ogenblik voor haar neus sta om het er toch eens over te hebben. Ik kijk iemand dan graag recht in de ogen.
Ze had je ook op een nette manier kunnen vertellen dat ze liever alleen met je zoon wou onderhandelen.
Inderdaad. Maar deze vrouw wil helemaal niet onderhandelen.
Heeft waarschijnlijk ook nooit een cursus klantvriendelijkheid gehad.
Maar je ziet het in dat hele bedrijf. Als je daar komt, dan zitten ze gerust nog met elkaar te overleggen.
Bij zijn vorige werkgever was de klant koning en dan ging de aandacht naar de klant.
Ik had ook de neiging om er meteen naar toe te rijden om te vragen wat dit voor manier van doen is.
Ik zou wat daagjes wachten. Even rust.......
Met de bedrijfsvoering heb jij niks te maken. Daar heeft zij weer haar chefs voor.
Ik begrijp best dat je als moeder dat moeilijk kan aanzien als je kind onrecht wordt aangedaan maar hij zal toch moeten leren om daar mee om te gaan.
Misschien moet hij zijn weg daar nog wat in vinden. Thuis kan je hem bijpraten en adviseren. 20 jaar is zo oud nog niet en die jeugd heeft juist nog wel een beetje sturing nodig.
Van fouten leren ze ook twelve. Hij weet nu hoe het de volgende keer niet moet en hoe de leidingevende niet goed haar werk aankan.
Maar als jij daar toch eens in de buurt ben kan je een gesprek aanknopen zonder je zoon als lijdend voorwerp te gebruiken.
Blijf netjes, dan win je altijd.
