Ik ben na de scheiding voor de tv gaan eten. Het gemis van papa aan de tafel was te groot voor zowel mij als mijn zoon. Ook opvoedkundig niet helemaal verantwoord. Maar zo hadden we in ieder geval een gezellige maaltijd. Mijn zoon was toen al bijna 5, dus kon al goed zelfstandig eten. En hij is nooit een moeilijke eter geweest. Hij heeft altijd hetzelfde als ik gegeten. Alleen voegde ik de pittigheid voor mezelf vaak later toe.