Buurtgezinnen

Buurtgezinnen 

Onderwerp van Astrid

BEHEERD DOOR:
bart
Terug naar de lijst
  1. DonnaQ
    Geregistreerd

    Toon alleen de berichten van DonnaQ
    Wow, mooi dit.

    Helaas niet in mijn buurt. Ga wel hier verder op ori?nteren.
    Hoop eigenlijk dat er een Syrisch gezin naast ons komt wonen, nu de buren gaan verhuizen.
    Zou erg graag willen ondersteunen.
  2. DonnaQ
    Geregistreerd

    Toon alleen de berichten van DonnaQ
    quote:
    Dit schreef meeuw


    Het is zo andersom wat je schrijft dan ik dacht bij je eerste zin: ik gun je een gezin dat JOU ondersteunt. Je geeft aan mantelzorg-burnout te zijn. Ipv dat jij nog een gezin gaat helpen😏

    Het initiatief is mooi


    Lief dat je het mij gunt geholpen te worden. Smile

    Weet je wat het is.... vorig jaar heb ik een tijdlang vrijwilligerswerk gedaan in Griekenland met vluchtelingen.
    Hier heb ik me zo vreselijk goed bij gevoeld. Heb een achtergrond als maatschappelijk werker en jeugdhulpverlener, maar nog nooit zo fijn werk kunnen doen zoals in deze setting: aanpakken, naastenliefde, gewoon zijn wie je bent en doen waar je goed in bent. Terug in Nederland was dat niet meer mogelijk, vanwege het gedoe met mijn kind en alle zorg en energie die daar naar toe gaat.
    Syri?rs zijn hele prettige mensen is mijn ervaring. Ik heb wat met dat 'volk' en hun situatie.
    Zou weer dat gevoel terug willen om van daadwerkelijke betekenis te kunnen zijn, liefst kleinschalig, dus met een gezin.
    Het haalt me uit mijn isolement van mantelzorger, brengt me in beweging en in contact met andere culturen, waar ik altijd heel blij van wordt.
    Mijn dochter heeft de kindertent gerund in het transferkamp op Lesbos, voor haar zou het zelfs ook weer erg goed kunnen zijn om in contact te komen met vluchtelingen, dichtbij huis.
    Maar ik ga nu eerst voor mij zelf. Smile
  3. DonnaQ
    Geregistreerd

    Toon alleen de berichten van DonnaQ
    quote:
    Dit schreef AngelinaJolie



    Wat zou er met jou gebeuren als je helemaal niet voor anderen zou hoeven te zorgen, op wat voor manier dan ook ?


    Heel dramatisch, maar dan zou ik geen reden van bestaan meer ervaren.

    De zorg voor mijn dochter of anderen in zo'n situatie is toch ook anders dan iets doen waar ik goed in ben, en daar veel voor terug krijg.
    De burn-out is niet zozeer ontstaan vanwege haar problematiek, als wel de voortdurende frustratie dat de hulpverlening en behandeling maar niet op gang komt.
Terug naar de lijst