Ik niet. Deze regeling cre?ert juist kansen voor mensen met een arbeidsbeperking.
Ik vraag me af waar je het vandaan haalt. De mensen die 100% afgekeurd zijn maar arbeidsvermogen schijnen te hebben ( let opm?schijnen?, want velen zijn letterlijk belazerd door uwv) worden gratis gebruikt als werknemer voor de tijd dat ze gratis zijn, vervolgens onderbetaald voor het resterende deel van het minimumduur contract, als ze al niet aan het eind van hun gratis periode er uit gegooid hoorden. Vervolgens gaan ze met een nieuwe prooi aan de slag. Er is weinig tot geen kans om daar uit te komen, laat staan een minimum loon te verdienen. De meesten zijn niet in staat voltijds te werken en worden soms meer gekort op hun uitkering als dat ze verdienen. Tel daarbij dat reiskosten en beroepskosten, maar ook kinderopvang volledig op eigen kosten zijn in de fase waarin mensen op proef moeten draaien, en de financi?le achteruitgang is wel duidelijk.
Kansen voor arbeidsdeskundige en coaches genoeg........maar voor de beperkte medemens echt niet.
Je draait de boel om. Adhd, is geen beperking, net zo min als chronisch ziek zijn etc etc. Dat heten in dit geval arbeidsbeperkingen.
Getver, adhd kan wel degelijk een enorme beperking zijn in een aantal gevallen. En niet alleen bij de arbeid maar ook thuis, sociaal en in vrijetijd etc.
Daarnaast heb je het over arbeidsbeperkingen en arbeidsvermogen. De regeling die het kabinet wil gaat over mensen met een Wajong uitkering. Daar zitten heel veel mensen tussen die 80-100% arbeidsongeschikt zijn verklaard. Maar sinds de nieuwe participatiewet hebben ook deze mensen soms arbeidsvermogen. In een groot aantal gevallen is dit arbeidsvermogen toegekend op niet correcte gronden, mensen werden niet goed geinformeerd en op zeggen van het uwv had het geen zin om in bezwaar te gaan. Dus moeten deze mensen hoe dan ook aan de bak. Al zijn ze nog altijd arbeidsongeschikt.
En deze mensen zijn dan ook de mensen die straks niet meer volgens minimum loon betaald worden. Al werken ze zich kapot.
En waarom moeten deze mensen hun minimum loon inleveren ten behoeve van mensen die dan misschien ineens wel weer beschut werk zouden krijgen. Daar waar het kabinet zelf eerst de boel sloot. Ik kan wel kotsen van dat vvd volk.
quote:Dit schreef scar Ooh je dacht dat ik niet weet hoe het werkt?Helaas weet ik heel goed hoe het werkt. Het is een mooi bedacht verhaal maar de uitvoering is ronduit ruk.
Je feitenkennis loopt achter. Mensen met een Wajong uitkering worden tot 70% gekort door die fantastische participatiewet want het Rijk gaat er vanuit dat ze kunnen werken. Ik weet exact hoe het afkeuringsprincipe werkt want ik heb daar met mijn neus bovenop gezeten toen mijn dochter een brief kreeg dat ze goed was gekeurd. je weet toch dat ze uitzendkrachten hebben aangenomen om die dossiers te beoordelen toen de Wajong gedumpt is bij de gemeente? hoezo niet gehinderd door kennis van zaken?
En hier even een stukje persoonlijke ervaring en frustratie (ik stond erbij en ik keek ernaar):
Het UWV bestaat zelf uit halve randdebielen die vooral niet meewerken maar wajongers belemmeren en tegenhouden en proberen te "stimuleren" door het vertellen van leugens en dreigementen. Wajongers worden naar vacaturepleinen gestuurd waarbij vooral aandacht is voor de eenvoudiger ambachten. Er zijn echter ook wajongers met hoge intelligentie en andere capaciteiten. en die vallen zwaar tussen wal en het schip vallen. (Persoonlijke ervaring hier in het Rotterdamse, mogelijk is het ergens anders anders maar ik waag dat te betwijfelen, in ieder geval aan de balie).
Hoezo noem jij dat eerlijk??
Volledig mee eens Scar. We kregen hier een brief dat hij arbeidsvermogen had op basis van zijn dossier. Verder stond er niets bij, hij werkte via oproepcontractjes af en toe een dag of soms twee dagen. Hij hield dat nooit vol, ging volledig naar de kloten en was volledig afhankelijk van hulp om thuis nog te functioneren. Maar hij had af en toe gewerkt, dus dat arbeidsvermogen zal dan wel. Geen bezwaar ingediend. Pas anderhalf jaar later kwam ik er achter dat er aanvullende regels zijn omtrent dat arbeidsvermogen: je moet een taak kunnen, je moet werknemersvaardigheden hebben, je moet 1 uur aaneen kunnen werken en je moet minimaal 4 uur per werkdag kunnen werken. Dat laatste geldt dus voor 5 dagen in de week!
Nu heeft zoon nooit meer dan 3 ochtenden van 3 uur op school gezeten omdat hij meer niet aankon. En ook werk kon hij dus niet aan voor meer dan af en toe 1 a 2 dagen, waarbij zijn gezondheid hard achteruit ging.
Nooit meer wat gehoord maar ineens een oproep van arbeidsdeskundige die hem wel even aan het werk zou krijgen via een vriendin/coach van haar. Alle bezwaren die wij hadden en ook de vraag is het echt voor 4 uur of voor 5 x 4 uur werden niet beantwoord. Dreigen deed ze wel: niet instemmen dan zou ze hem per 1 januari 2018 meteen weer oproepen en aan het werk zetten, dan had hij niets te kiezen. Blij dat wij goed op de hoogte waren en haar even heel duidelijk gemaakt hebben dat er nog niets vaststond voor oud-wajongers die geen reintegratie wilden. Zij ontkende dat weer, bleef dreigen met kortingen bovenop de geplande korting en dramde dwars door alles heen. Uiteindelijk het gesprek beeindigd en we zouden een gespreksverslag krijgen.
Blij dat we alles opgenomen hadden, want ten eerste kregen we een officiele beslissing, wat daar instond kwam totaal niet overeen met onze opmerkingen, werd laatdunkend gesproken over dingen die zijn gezondheid betroffen (moeder zegt dat zijn eetlust verminderd als hij werkt.....zoon heeft een eetstoornis van je welste en woog nog geen 55 kilo bij lengte 182, eet niet als hij moet werken of buiten de deur is) en niets geen baan maar een werkfit traject, wat nooit ter sprake is gekomen. Daarnaast kan hij absoluut niet in groepjes verkeren, dus een werkfit traject waarbij klassikaal gewerkt wordt is niet haalbaar, en dat wist mevrouw.
Enige optie was bezwaar indienen, eerst via mail nog toelichting gevraagd en antwoord op paar vragen, maar ook daar wenste ze geen antwoord op te geven. Dus bezwaar, en via dat bezwaar in contact gekomen met iemand van de bezwaar commissie die heel duidelijk aangaf op mijn opmerkingen dat het beter zou zijn om een herbeoordeling aan te vragen.
Dat heb ik uiteindelijk gedaan, de verzekeringsarts was perplex over het gesprek en beoordeling van de arbeidsdeskundige, en beschouwde het alleen nog als formaliteit om zoon alsnog weer 100% af te keuren zonder arbeidsvermogen.
Blij dat het zo gelopen is en die druk voor hem nu weg is, want hij raakte volledig in paniek.
Maar zo ken ik nog veel meer verhalen, schrijnend zelfs. Leugens en bedrog, dwang, alles op proef en niet betalen waardoor geen recht op voorzieningen die voor een gewone werknemer wel gelden, korten op je uitkeringen, soms minder krijgen in totaal omdat je werkt en de burocratische poppenkast omtrent loonstrookjes, inhoudingen, tijdig insturen blabla.
En dan nu nog weer niet betaald hoeven van minimum loon en geen rechten op werknemersverzekeringen en pensioen.
Het is een grof schandaal dat deze mensen de dupe moeten zijn van dit kabinet.
quote:Dit schreef Singa
Erg belangrijk, persoonlijk contact bij bezwaar. En dan het liefst goed contact waarbij echt gehoord wordt. Mooi voorbeeld van die gemeente (mediation).
Verder is UWV ook ?maar? een uitvoerende instantie. Wat niet wegneemt dat alles dat in die uitvoering beter kan, een kans zou moeten krijgen.
Juist omdat het zo ingrijpend is, zal het overgrote deel in bezwaar gaan. In die zin zeggen cijfers me dan weer weinig.
Het overgrote deel gaat niet in bezwaar. Ze missen de kennis en energie, vragen die ze stellen worden niet beantwoord of domweg gelogen antwoorden. Er zitten veel uitzendkrachten, tijdelijk ingehuurde krachten, zowel administratieve als arbeidsdeskundige die van toeten noch blazen weten. De meeste wajongers die geen lichamelijke handicap hebben zijn niet in staat hun belangen te behartigen. De meeste ouders van die wajongers zijn inmiddels doodmoe gestreden en hebben de moed niet meer om weer een bezwaar in te dienen.
Zelf heb ik tientallen bezwaren ingediend (en het overgrote deel is toegekend en sommige in overleg gestaakt omdat uwv zelf al aangaf dat het terecht was en correcties uitvoerden). Het verwijt van de arbeids(on)deskundige was meteen bij aanvang gesprek dat er wel erg veel bezwaren ingediend waren. Na het lezen van het zogenaamde gespreksverslag bleef weer niets anders over dan bezwaar indienen. Mijn zoon durft dat niet eens, want je gaat toch geen ruzie maken met zo?n instantie! Inmiddels heb ik al van vele wajongere zelfde soort verhalen vernomen, daar waar ik kan geholpen, maar het is dweilen met de kraan open, omdat er teveel mensen vinden dat het wel meevalt.
Het valt niet mee, de zwaksten in de samenleving kunnen zich niet verweren en worden tot op het bot uitgeknepen.
Maar het zet mensen met een uitkering (ja, inclusief de wajongens en ex-wajongers in de bijstand) wel weer even lekker neer als mensen "die gewoon meer hun best moeten doen".
Niet alleen verkiezingspraatjes, de huurtoeslag wordt de komende jaren verminderd, te beginnen met 2019. Misschien valt dat niet voor alle mensen hetzelfde uit, maar dat wordt vast nog wel verder uitgevogeld waardoor er nog meer te knijpen valt.
Zie o.a. >>LINK<<
Gaat toch alleen om mensen die te laag huren tov hun uitkering.
En om op je andere post terug te komen, niet om elke gemeente is het kommer en kwel als je langdurig ziek bent, eigen risico wordt soms vanuit bijzondere bijstand vergoed of je kunt via de gemeente een zorgverzekering afsluiten die dat afdekt. Verder is er de individuele inkomens toeslag waar je het een en ander van betalen kunt.
Ook niet elke gemeente doet erg moeilijk over indicaties vanuit wmo, zoals persoonlijke begeleiding voor mensen die dat nodig hebben( de kwetsbare kunnen daar gebruik van maken). Afhankelijk van de organisatie waar de persoon voor werkt en welke indicatie er idd afgegeven, kan iemand ook helpen bij trajecten en gesprekken bij en met UWV, zij weten vaak beter de weg en kennen soms mensen die jr weer op het juiste pad kunnen helpen.
Ik heb het nergens over gemeente, maar wel over uwv. De bijdrage van een gemeente hangt veelal af van je woonsituatie en eventueel spaargeld, dus is niet voor iedere uitkeringsontvanger weggelegd. De huurtoeslag betreft niet de te lage huren met uitkering zoals anderen al schreven. Zie ook nog >>LINK<<
Dat sommige gemeentes de eigen bijdragen vergoeden is mooi, maar zo niet dan zou je moeten verhuizen om het te krijgen. Gaan we het ook nog even hebben over indicaties, dan komen er zoveel andere misstanden bovendrijven, daar kan ik boeken vol over schrijven. En ja, het gaat ook wel eens goed, daar waar het enkelvoudige hulp betreft, zoals alleen huishoudelijke hulp.
De verzekering via de gemeente is duur, te duur voor iemand die nog moet starten met een eigen leven, een woninkje wil huren en dat in moet richten. Al krijg je zo goed als alles gratis, er blijft ongelooflijk veel om te betalen. Het leven wordt duurder met vele procenten, de uitkeringen gaan niet evenredig omhoog. Als het CBS berekend dat het gemiddelde huishouden 2 % meer kwijt is voor de boodschappen dan bedoelen ze 2% van modaal. Of te wel 2% van ca. 2800 euro per maand bruto, zo?n 1980 netto, is ca 37,50 per maand duurder. Voor iemand met gekorte Wajong is dat een vermogen, nl. Ruim 4% van het netto maandinkomen.
Gemeentes schelden zelden nog wat kwijt, belastingen zijn voor de laagstbetaalden een paar tienden procent omhoog, energiebelasting stijgt de pan uit en de huren ook. Veel zorgkosten en hulpmiddelen zijn niet meer vergoed of aftrekbaar, de tegemoetkoming gehandicapten en chronisch zieken is in een paar jaar van ruim 500 terug naar 0.
En gaan deze beperkte medemensen dan aan de slag, dan hoeven ze natuurlijk geen volwaardig loon, geen werknemersverzekeringen waar ze onder vallen en ook geen pensioen. Want daar begon dit item over.
Ja die ?500 die eraf is is een schande voor mensen met hoge zorgkosten.
Maar dat gemeenten niet meer aan kwijtschelding doen.is niet waar, iig niet voor alle gemeenten in Nederland. ook pc project is niet overal afgeschaft. Je kunt dat niet generaliseren.
En wat is er mis mee om een huis in te richten met tweedehands spullen, ik vind dat ( generaliserend) veel mensen hoge eisen hebben, alles moet nieuw en van hoge kwaliteit zijn, prima als je dat kan betalen, maar anders zul je het toch echt met minder moeten doen.
Het ligt er echt aan waar je woont welke voorzieningen er zijn, wat er mogelijk is. Het mooie zou zijn als juist mensen die het zelf niet kunnen regelen daar meer en betere hulp bij krijgen.
Ik schrijf niet dat gemeentes niet aan kwijtschelding doen, maar dat er zelden nog kwijtgescholden wordt. Een pc ga ik het niet eens over hebben. Tweedehands is niets mee mis, dat schrijf ik ook al met: al krijg je veel gratis....
Maar blijft over iets op de vloeren, gordijnen, de basale spullen voor het dagelijks leven, wat gereedschap, een trapje, emmer, handdoeken, beddengoed etc. Alles bij elkaar een vermogen voor iemand die nooit een inkomen heeft gehad buiten Wajong.
En dat er nog een gemeente is die wel vergoedingen geeft wil niet zeggen dat de meesten dat doen. Wel dat er nog 1 is, die waar jij werkt. Dus dat kun je zeker niet generaliseren.
