quote:
Dit schreef malva
Er is nog steeds een meerderheid in de wereld en ook in Nederland die niet voldoende onderlegd is om de constant veranderende administratieve regeltjes te kunnen lezen en juist te interpreteren en daaraan te voldoen.
En m.i. nog erger...veel mensen die betaald worden om die regels toe te passen, interpreteren en lustig op los, of hoe hun pet die dag die dag toevallig staat, of voeren het keihard uit zoals hun gedirigeerd wordt( onder het mottto...voor jou 10 anderen, en ja, je moet toch eerst voor jezelf en je eigen omgeving zorgen???)
En de laatste tijd.....heeft iedereen het moeilijk en is heel goed in wijzen naar fouten en vooral anderen die dat doen in hun beleving.
Maar vooral dat de bureaucratie echt hoogtij viert. En helaas ( m.i. terecht) veel mensen door het overweldigende bos aan regeltjes hun individuele boom/benutting van de regeltjes niet meer kunnen zien.
Wat mij nu in dit topic vooral raakt is de kortzichtigheid t.a.v. rouw. Meerdere leden op OA hebben ooit hun partner verloren en betreuren dit ieder jaar openlijk hier op de site. Prima
Alleen als puber of jongvolwassene beide ouders kwijt zijn.....is m.i. echt toch wel een iets grotere uitdaging......zeker als je dan ook nog binnen een aantal maanden je thuis leeg moet ruimen.....en je ziet maar. Op papier ben je volwassen....18 jaar.....regel het maar lekker zelf
Echt ik vind Nederland al heel lang niet meer leuk/prettig enz. Ik vind de toeslagenaffaire verschrikkelijk. En echt er zullen ouders nu niet meer zijn, doordat ze opeens bankroet waren, terwijl ze netjes leefden en keurig volgens de regeltjes. Zo ook qua zorgafbouw.....verschrikkelijk wat daarmee kapot gemaakt is in diverse individuele levensAan alle kanten van de zorg! Degenen die zorg behoeven, de medewerkers, de ondersteuners van de medewerkers enz.
Ik vind het dus echt stuitend dat er op de dag dat een in kinderzorgverzuipende mede OA ster onze aarde heeft verlaten, er nu over jongvolwassenen in het algemeen geschreven wordt alsof het een 'case' op jullie werk of studie is
Het is m.i. echt in- en intriest dat wij in Nederland het normaal zijn gaan vinden dat iedereen maar verbaal en schriftelijk enorm goed onderlegd moet zijn, en regels die elkaar vaak compleet tegen spreken maar in eigen voordeel moeten kunnen laten werken. Met wachttijden van hier tot sint juttemis.
Ik ben blij hier te lezen dat er schappelijke woningbouwverenigingen zijn en die getroffen jongvolwassenen 3 jaar de tijd geven om te rouwen, de nalatenschap te regelen en duidelijkheid te krijgen, te wennen aan het idee dat ze nu wees zijn en echt bij andere volwassenen aan moeten kloppen voor steun, emotioneel en op alle andere gebieden. En daarnaast ontdekken hoe verder met studie, werk e.d.
Hier in de straat is in juni ook een alleenstaande vader overleden met een nog thuiswonende dochter van in de twintig. De moeder schijnt zelf hulpverlening te krijgen/nodig te hebben. Koophuis is met diverse containers vol leeg gehaald......en verkocht......en waar die dochter nu is.....weet ik niet. En de mensen die veel met die vader contact hadden, ook niet
Het is heel triest, dat velen van jullie hier beschrijven waar welk geld gehaald kan worden, dat je je op tijd moet inschrijven voor een woning......maar als je ouders dit niet weten.....dan weet zo'n kind dat toch ook niet???? Moet die daar dan dubbel onder lijden???
De hardheid, het oordelen(wat ik nu ook over diverse van jullie doe over hoe jullie lettertjes nu op mij overkomen) bah!!
Zodra we zelf weer uit de eigen angstmodus zijn, dan kan er weer socialer geleefd worden.
Laat dat alsjeblieft heel snel zo zijn!!
( zo zie het maar als mijn pijn van het afscheid van Fleurie.....verder hou ik mijn mening weer genuanceerder, hoop ik)
Ik ben het zo met je eens.
Wat een hardheid in dit draadje. Je zal het maar niet allemaal perfect geregeld hebben. Eigen schuld dikke bult dan.
Verlies je plots je vader of moeder, word je daarna ook nog je huis uitgezet.
Onderwerp van Anita-G
BEHEERD DOOR:
-
28 dec '20 - 23:40:25
-
quote:
Dit schreef Dion
Als er geen woningtekort was, zou dit probleem niet bestaan.
Verweesde kinderen zouden dan kunnen doorstromen naar een voor hen passende huurwoning.
Maar dat is de situatie niet.
Er is in Nederland een structureel tekort van ruim 300.000 woningen.
Een overgangsperiode van 2 Ã 3 jaar in schrijnende situaties zou dan passend moeten zijn.
Ook al, omdat, als je ouders zijn overleden, je, naast het verdriet, van alles moet regelen
Afwikkeling nalatenschap kost toch al snel een jaar en als je dan ook nog zorgen hebt over je woonsituatie maakt dat het extra schrijnend.
Bij minderjarige kinderen zal als er geen voogd of familie is, die de kinderen wil opvangen, vaak uithuisplaatsing volgen in een pleeggezin of jeugdinstelling.
Ik ben het geloof ik wel met je eens.
Ik weet niet of het mogelijk is om dit soort situaties individueel te bekijken en of het vaak voorkomt dat een (jongvolwassen) kind achterblijft. Maar een overgangssituatie van drie jaar vind ik best menselijk eigenlijk. Verwachten dat zo’n kind vers in de rouw ook nog een verhuizing en het leegruimen van de ouderlijke woning regelt, vind ik echt niet humaan. Het verbaast me echt dat daar uitgerekend op deze website vrij laconiek over wordt gedaan.
En Scar, serieus, als we emoties toestaan bij het regeren krijgen we een Trump?
29 dec '20 - 10:20:31 -
31 dec '20 - 10:56:28
