Ik vind het wel heel triest, als je je laatste ouder verliest,met vaak veel lijden vooraf, voor de ouder en de omgeving, en dan ook nog je thuis.
In wat voor asociaal land leven we? Alles volgens bureaucratische regeltjes en totaal geen invoelingsvermogen meer voor de even nijpende situatie van onze medelanders. Want ze moeten maar weten dat ze zich op tijd moesten inschrijven??
Verlies je plots je vader of moeder, word je daarna ook nog je huis uitgezet.
Onderwerp van Anita-G
BEHEERD DOOR:
-
28 dec '20 - 13:51:42
-
quote:
Dit schreef scar
Ja hoe had je het dan willen hebben Malva?
We verwachten van mensen dat ze zelf hun zaken regelen. Als volwassen kinderen automatisch het huurhuis van hun ouders zouden erven kwamen er helemaal geen huizen meer in omloop.
Veel jong volwassenen worden door de corporatie waar gehuurd wordt overigens wel geholpen, krijgen een kleine (studenten) woning bijvoorbeeld. Maar die willen ze dikwijls niet, omdat ze in het huis van hun ouders willen blijven wonen. Omdat die groter is of bekend of mooier.
Daar was ook onlangs iemand over in het nieuws. Kreeg een flat in een wijk die haar niet aanstond en zocht daarna hulp van radar. Echt belachelijk vond ik dat.
Er is nog steeds een meerderheid in de wereld en ook in Nederland die niet voldoende onderlegd is om de constant veranderende administratieve regeltjes te kunnen lezen en juist te interpreteren en daaraan te voldoen.
En m.i. nog erger...veel mensen die betaald worden om die regels toe te passen, interpreteren en lustig op los, of hoe hun pet die dag die dag toevallig staat, of voeren het keihard uit zoals hun gedirigeerd wordt( onder het mottto...voor jou 10 anderen, en ja, je moet toch eerst voor jezelf en je eigen omgeving zorgen???)
En de laatste tijd.....heeft iedereen het moeilijk en is heel goed in wijzen naar fouten en vooral anderen die dat doen in hun beleving.
Maar vooral dat de bureaucratie echt hoogtij viert. En helaas ( m.i. terecht) veel mensen door het overweldigende bos aan regeltjes hun individuele boom/benutting van de regeltjes niet meer kunnen zien.
Wat mij nu in dit topic vooral raakt is de kortzichtigheid t.a.v. rouw. Meerdere leden op OA hebben ooit hun partner verloren en betreuren dit ieder jaar openlijk hier op de site. Prima
Alleen als puber of jongvolwassene beide ouders kwijt zijn.....is m.i. echt toch wel een iets grotere uitdaging......zeker als je dan ook nog binnen een aantal maanden je thuis leeg moet ruimen.....en je ziet maar. Op papier ben je volwassen....18 jaar.....regel het maar lekker zelf
Echt ik vind Nederland al heel lang niet meer leuk/prettig enz. Ik vind de toeslagenaffaire verschrikkelijk. En echt er zullen ouders nu niet meer zijn, doordat ze opeens bankroet waren, terwijl ze netjes leefden en keurig volgens de regeltjes. Zo ook qua zorgafbouw.....verschrikkelijk wat daarmee kapot gemaakt is in diverse individuele levens Aan alle kanten van de zorg! Degenen die zorg behoeven, de medewerkers, de ondersteuners van de medewerkers enz.
Ik vind het dus echt stuitend dat er op de dag dat een in kinderzorgverzuipende mede OA ster onze aarde heeft verlaten, er nu over jongvolwassenen in het algemeen geschreven wordt alsof het een 'case' op jullie werk of studie is Het betreft gewoon jonge mensen met een enorme uitdaging voor zich. En daar komen ze beter doorheen met directe steun dan pas over een paar jaar als ze helemaal murw zijn van het wachten op medemenselijkheid/ondersteuning ( het liefst niet eens proffesioneel)
Het is m.i. echt in- en intriest dat wij in Nederland het normaal zijn gaan vinden dat iedereen maar verbaal en schriftelijk enorm goed onderlegd moet zijn, en regels die elkaar vaak compleet tegen spreken maar in eigen voordeel moeten kunnen laten werken. Met wachttijden van hier tot sint juttemis.
Ik ben blij hier te lezen dat er schappelijke woningbouwverenigingen zijn en die getroffen jongvolwassenen 3 jaar de tijd geven om te rouwen, de nalatenschap te regelen en duidelijkheid te krijgen, te wennen aan het idee dat ze nu wees zijn en echt bij andere volwassenen aan moeten kloppen voor steun, emotioneel en op alle andere gebieden. En daarnaast ontdekken hoe verder met studie, werk e.d.
Hier in de straat is in juni ook een alleenstaande vader overleden met een nog thuiswonende dochter van in de twintig. De moeder schijnt zelf hulpverlening te krijgen/nodig te hebben. Koophuis is met diverse containers vol leeg gehaald......en verkocht......en waar die dochter nu is.....weet ik niet. En de mensen die veel met die vader contact hadden, ook niet
Het is heel triest, dat velen van jullie hier beschrijven waar welk geld gehaald kan worden, dat je je op tijd moet inschrijven voor een woning......maar als je ouders dit niet weten.....dan weet zo'n kind dat toch ook niet???? Moet die daar dan dubbel onder lijden???
De hardheid, het oordelen(wat ik nu ook over diverse van jullie doe over hoe jullie lettertjes nu op mij overkomen) bah!!
Zodra we zelf weer uit de eigen angstmodus zijn, dan kan er weer socialer geleefd worden.
Laat dat alsjeblieft heel snel zo zijn!!
( zo zie het maar als mijn pijn van het afscheid van Fleurie.....verder hou ik mijn mening weer genuanceerder, hoop ik)28 dec '20 - 19:40:02 -
quote:
Dit schreef scar
Welnee, je hebt helemaal niets verkeerd geschreven.
Sommige dingen moeten gewoon zakelijk benaderd worden. Als we overal iedereens emotie op zouden moeten plakken, op elke voor sommigen verdrietige situatie, als we daar regelgeving op zouden maken, kan de politiek wel naar huis, hebben we geen overheid meer nodig, geen regels ook, want iedereen heeft overal wel een emotie bij.
Graag....geen politiek meer
Wel medemenselijkheid
Op het juiste moment
Dan zijner veeeeeel minder problemen.
28 dec '20 - 20:45:38
