Verlies je plots je vader of moeder, word je daarna ook nog je huis uitgezet.  

quote:

---

Dit schreef scar


Ja hoe had je het dan willen hebben Malva?

We verwachten van mensen dat ze zelf hun zaken regelen. Als volwassen kinderen automatisch het huurhuis van hun ouders zouden erven kwamen er helemaal geen huizen meer in omloop.

Veel jong volwassenen worden door de corporatie waar gehuurd wordt overigens wel geholpen, krijgen een kleine (studenten) woning bijvoorbeeld. Maar die willen ze dikwijls niet, omdat ze in het huis van hun ouders willen blijven wonen. Omdat die groter is of bekend of mooier.

Daar was ook onlangs iemand over in het nieuws. Kreeg een flat in een wijk die haar niet aanstond en zocht daarna hulp van radar. Echt belachelijk vond ik dat.

Niet iedere ( alleenstaande) ouder woont in een eengezinswoning, het zijn regelmatig ook huizen die passend zijn voor de achterblijvende jongere. Deze hoeft dan geen andere woning meer te huren, en per saldo verandert dan er niets aan de omloop.
Mijns inziens zou het “passend zijn” meegenomen moeten worden in de beslissing of de jongere kan blijven in de woning.

Ik denk dat er nog iets anders speelt, nml dat bij het verstrekken van een nieuw huurcontract vaak de huur met honderden euro’s omhoog gaat, zeker als iemand al lang in de woning woont. Dit geld loopt de WBV dan mis. En daar zit ze WBV niet op te wachten..

quote:

---

Dit schreef Inge65
Wie betaalt de huur dan? En hoe had je het gedacht voor koopwoningen?

Op dezelfde manier waarop de jongere voor een andere huurwoning betaalt? Werk of studiefinanciering.

Koopwoning is een hele andere materie, maar daar ging dit draadje niet over. Het ging over huurwoningen.

quote:

---

Dit schreef Inge65

Klopt. Maar dan zou je als kind van een huurwoning voordeel hebben?

Soms wel, soms niet. Soms hebben kinderen ook het voordeel van een koopwoning die al is afbetaald, of waar wel een overlijdensverzekering op zit.

quote:

---

Dit schreef scar

En dat hebben mensen dus aan de voorkant dan goed geregeld. Niet de verantwoordelijkheid van het rijk, of een corporatie of wat dan ook he?

Ik vind de manier waarop je nu mij quote niet fijn. Het lijkt nu net of ik heb geschreven dat ik vind dat ieder kind recht heeft op de woning als ouder is overleden. Dit heb ik zeer zeker niet geschreven. Ik heb wel aangegeven dat er niets mis is met kijken naar de mogelijkheid om de woning over te nemen als de woning PASSEND is voor het kind. Immers, het kind hoeft dan geen gebruik te maken van een andere woning.

Hiernaast is niet iedere ouder in staat om een woning te kopen. Maar het niet kopen van een woning betekent niet dat je je zaken niet goed hebt geregeld.

quote:

---

Dit schreef Dion


Bij een koopwoning speelt ook nog vaak dat er erfbelasting betaald moet worden.

Klopt. Maar dit draadje ging over huurwoningen. 😉

quote:

---

Dit schreef Dion


Dat staat niet in de kop van het draadje.

Of je nu een huur- of koopwoning verliest na het overlijden van je ouders.
De problematiek blijft hetzelfde.

Klopt. Maar het openingsbericht geeft aan dat het specifiek over huurwoningen gaat.

quote:

---

Dit schreef scar

Ik heb je hele tekst gequote toch?

Jij haalt het voordeel van een koopwoning erbij. Dat ga je vergelijken. Daar reageer ik op dat die ouders met een overlijdensverzekering dus een en ander geregeld hebben. Dat kunnen ouders in een huurhuis ook doen.

Als die ouder van dat koophuis nog niet afbetaald heeft, of geen overlijdensrisicoverzekering heeft, heeft zo'n kind hetzelfde probleem, moeten corporaties dan ook een huis aanbieden?

Dat wel, maar niet de context..

quote:

---

Dit schreef malva


Er is nog steeds een meerderheid in de wereld en ook in Nederland die niet voldoende onderlegd is om de constant veranderende administratieve regeltjes te kunnen lezen en juist te interpreteren en daaraan te voldoen.
En m.i. nog erger...veel mensen die betaald worden om die regels toe te passen, interpreteren en lustig op los, of hoe hun pet die dag die dag toevallig staat, of voeren het keihard uit zoals hun gedirigeerd wordt( onder het mottto...voor jou 10 anderen, en ja, je moet toch eerst voor jezelf en je eigen omgeving zorgen???)
En de laatste tijd.....heeft iedereen het moeilijk en is heel goed in wijzen naar fouten en vooral anderen die dat doen in hun beleving.
Maar vooral dat de bureaucratie echt hoogtij viert. En helaas ( m.i. terecht) veel mensen door het overweldigende bos aan regeltjes hun individuele boom/benutting van de regeltjes niet meer kunnen zien.

Wat mij nu in dit topic vooral raakt is de kortzichtigheid t.a.v. rouw. Meerdere leden op OA hebben ooit hun partner verloren en betreuren dit ieder jaar openlijk hier op de site. Prima
Alleen als puber of jongvolwassene beide ouders kwijt zijn.....is m.i. echt toch wel een iets grotere uitdaging......zeker als je dan ook nog binnen een aantal maanden je thuis leeg moet ruimen.....en je ziet maar. Op papier ben je volwassen....18 jaar.....regel het maar lekker zelf


Echt ik vind Nederland al heel lang niet meer leuk/prettig enz. Ik vind de toeslagenaffaire verschrikkelijk. En echt er zullen ouders nu niet meer zijn, doordat ze opeens bankroet waren, terwijl ze netjes leefden en keurig volgens de regeltjes. Zo ook qua zorgafbouw.....verschrikkelijk wat daarmee kapot gemaakt is in diverse individuele levens Aan alle kanten van de zorg! Degenen die zorg behoeven, de medewerkers, de ondersteuners van de medewerkers enz.

Ik vind het dus echt stuitend dat er op de dag dat een in kinderzorgverzuipende mede OA ster onze aarde heeft verlaten, er nu over jongvolwassenen in het algemeen geschreven wordt alsof het een 'case' op jullie werk of studie is Het betreft gewoon jonge mensen met een enorme uitdaging voor zich. En daar komen ze beter doorheen met directe steun dan pas over een paar jaar als ze helemaal murw zijn van het wachten op medemenselijkheid/ondersteuning ( het liefst niet eens proffesioneel)

Het is m.i. echt in- en intriest dat wij in Nederland het normaal zijn gaan vinden dat iedereen maar verbaal en schriftelijk enorm goed onderlegd moet zijn, en regels die elkaar vaak compleet tegen spreken maar in eigen voordeel moeten kunnen laten werken. Met wachttijden van hier tot sint juttemis.

Ik ben blij hier te lezen dat er schappelijke woningbouwverenigingen zijn en die getroffen jongvolwassenen 3 jaar de tijd geven om te rouwen, de nalatenschap te regelen en duidelijkheid te krijgen, te wennen aan het idee dat ze nu wees zijn en echt bij andere volwassenen aan moeten kloppen voor steun, emotioneel en op alle andere gebieden. En daarnaast ontdekken hoe verder met studie, werk e.d.

Hier in de straat is in juni ook een alleenstaande vader overleden met een nog thuiswonende dochter van in de twintig. De moeder schijnt zelf hulpverlening te krijgen/nodig te hebben. Koophuis is met diverse containers vol leeg gehaald......en verkocht......en waar die dochter nu is.....weet ik niet. En de mensen die veel met die vader contact hadden, ook niet
Het is heel triest, dat velen van jullie hier beschrijven waar welk geld gehaald kan worden, dat je je op tijd moet inschrijven voor een woning......maar als je ouders dit niet weten.....dan weet zo'n kind dat toch ook niet???? Moet die daar dan dubbel onder lijden???

De hardheid, het oordelen(wat ik nu ook over diverse van jullie doe over hoe jullie lettertjes nu op mij overkomen) bah!!

Zodra we zelf weer uit de eigen angstmodus zijn, dan kan er weer socialer geleefd worden.
Laat dat alsjeblieft heel snel zo zijn!!

( zo zie het maar als mijn pijn van het afscheid van Fleurie.....verder hou ik mijn mening weer genuanceerder, hoop ik)

Eens.