Is gewoon standaard procedure. De verzekeringsarts kijkt puur naar medische beperkingen, de arbeidsdeskundige relateert het aan beroepen zodat er ook een duidelijk beeld ontstaat wat iemands restverdiencapaciteit is; wat je nog kunt verdienen in relatie tot wat je hebt verdiend, bepaalt de mate van arbeidsgeschiktheid.
Wia
Onderwerp van dileila
BEHEERD DOOR:
| Dit onderwerp is gesloten. door dileila zelf op 19 februari 2015 om 10:56:09 |
Terug naar de lijst
-
-
-
-
-
quote:
Dit schreef Dieneke
Is niet waar wat je zegt. Bij een IVA uitkering (volledig en duurzaam arbeidsongeschiktheid) komt er geen afspraak met een arbeidsdeskundige. Waarschijnlijk krijgt ts een WGA uitkering waarbij een arbeidsongeschiktheid van 80-100%. Dat zou betekenen dat de verzekeringsarts ts op dit moment niet duurzaam arbeidsongeschikt acht. Met andere woorden. Er zou in de toekomst mogelijk misschien nog sprake kunnen zijn van (gedeeltelijk) herstel. Op termijn zal dan ook in de toekomst een herkeuring plaats vinden.
Je hebt gelijk, bij een IVA-uitkering gaat volgens mij niet 100% door naar de arbeidsdeskundige. Maar is het dan ook niet zo dat er alsnog minimaal een papieren screening van de FML komt? De verzekeringsarts mag namelijk alleen de medische situatie beoordelen en de arbeidsdeskundige alleen de mogelijkheden? Hun gezamenlijke beoordelingen vormen de mate van arbeidsongeschiktheid
Overigens een paar maanden geleden iemand van zeer nabij gevolgd die een IVA uitkering toegewezen gekregen heeft. In zijn geval gewoon ook bij de arbeidsdeskundige geweest, sterker nog, zelfs twee gesprekken gehad met die beste mevrouw. -
-
quote:
Dit schreef dileila
Oke Dion en Suzette.
Ik heb mijn schoonzusje gesproken die bij het gesprek was en die heeft ook niet gehoord dat we nog ergens heen moesten.
Ondertussen heb ik het UWV gebeld en de arbeidsdeskundige en die heeft mij uitgelegd dat dit inderdaad standaard is.
De volledige afkeuring is dus nog niet een feit. Het is een advies van de keuringsarts en moet worden getoetst.
Hoi Dileila,
Je kan ook naar het UWV bellen en vragen of je de arts kan spreken met wie jij het gesprek gehad hebt. Dat heb ik eerder ook gedaan toen er in zijn rapport een aantal zaken stonden, die ik niet herkende vanuit het gesprek dat ik met hem gehad had. Bij mij betrof het niet de procedure waar ik vragen over had (want dat verliep bij mij precies zoals hij het mij verteld had) maar de schriftelijke weergave van een aantal zaken, waarin ik mijzelf niet (goed) herkende. Dat bleek te komen doordat hij zich (voor wat betreft een groot deel van het rapport) aan een bepaald sjabloon moet houden, waardoor hij soms een keuze moet maken uit een aantal opties, die niet altijd bij iedereen van toepassing zijn en/of kloppend zijn, en/of waar je iemands persoonlijke situatie niet goed door kan weergeven, zo vertelde hij mij toen hij mij terug belde. Ik vond het fijn dat hij mij even terugbelde en ik zo even samen met hem terug kon komen op dat gesprek. Misschien dat dit voor jou ook fijn is om dat ook even met jouw arts te doen, omdat jij kennelijk een ander beeld had bij het vervolg dan zoals het nu gaat.
Wat betreft de procedure was het bij mijn laatste herkeuring zo, dat het de arts van te voren duidelijk was dat er bij mij sprake was van dusdanige beperkingen (als gevolg van mijn chronische PTTS) dat hij ervan overtuigd was dat er geen functie bij de arbeidsdeskundige "uit zou gaan rollen". Hij zou zijn bevindingen met haar gaan overleggen en zijn oordeel met haar bespreken maar hij verwachtte dat ik niet bij haar langs zou hoeven. Dat bleek inderdaad ook het geval te zijn. De arts heeft mij toen gebeld om dat te bevestigen en vertelde mij dat de arbeidsdeskundige nog wel contact met mij op zou nemen omdat ze nog wel een paar dingen met mij door moest nemen voor haar rapportage. Vervolgens ben ik inderdaad gebeld door de arbeidsdeskundige en konden de vragen die zij voor haar rapportage nog aan mij moest stellen, ook telefonisch afgehandeld worden, waardoor ik toen niet meer bij haar langs hoefde.
Wat betreft je acceptatie en de worsteling daarmee, herken ik wel wat je schrijft. Het is heel frustrerend als je wel heel graag wil maar niet kan. Ik ben al jaren afgekeurd maar ik worstel daar van tijd tot tijd nog steeds mee. Dat gaat bij mij een beetje met ups en downs, soms kan ik het heel goed accepteren, soms ook helemaal niet. Er is gewoon sprake van een moeilijker te bepalen toekomstperspectief maar vanuit mijn eigen ervaring kan ik wel zeggen dat het wel heel belangrijk is om dat toch te blijven proberen te cre?ren voor jezelf, een acceptabel toekomstperspectief waar enerzijds hoop vanuit gaat maar wat anderzijds wel realistisch moet blijven, want anders blijf je jezelf keer op keer teleurstellen. En het is niet zo dat je helemaal niets mag h?, als je voor 80-100% afgekeurd bent, het is alleen zo dat je niets hoeft. Je hoeft niets en je moet niets maar je mag wel. Het is heel belangrijk om dat voor jezelf zo te kunnen blijven voelen. Mij geeft dat rust, dat ik niets hoef en niets moet. Ik moet van mezelf vaak al genoeg, daar heb ik mijn handen al vol aan..
... En als jij (nu of in de toekomst) toch iets van (vrijwilligers)werk weet te vinden wat je graag wil doen, dan mag dat gewoon h?! Je moet het alleen wel even doorgeven.
Het is voor jezelf gewoon belangrijk om nieuwe dromen te gaan cre?ren. Zo is dat voor mij het opstarten van iets voor mezelf, want als gevolg van mijn PTSS functioneer ik niet in een afhankelijkheidsrelatie. Het opstarten van iets voor mezelf, is mijn toekomstperspectief en dat wil ik al jaren. Het geeft me hoop en het geeft me houvast, alhoewel ik ook periodes van terugval heb, waarbij ik mij afvraag of ik het ?berhaupt ooit wel gerealiseerd kan krijgen en dan ga ik weer (aan mijzelf) twijfelen... ondertussen herken ik die periodes (dan wordt er gewoon weer even te veel trauma getriggerd) en probeer ik ook die maar te accepteren, het hoort er voor mij (helaas) gewoon bij.... soms kan ik bergen verzetten, soms kan ik helemaal niets... het is 3 stappen vooruit en 2 stappen terug... en soms ook andersom... maar heel langzaam zet ik toch mijn stapjes en kom ik toch vooruit, maar het is wel in een tempo van een slak...... soms kan ik daar prima mee leven, soms ook helemaal niet... maar ja, het is niet anders dus daar zal ik het toch mee moeten doen... en die slak heeft tenslotte ook hele andere kwaliteiten dan alleen maar zich heel langzaam voortbewegen...
... dus zo probeer ik ook maar naar mijn eigen kwaliteiten te kijken...... ik hoop dat dat jou ook zal gaan lukken, want ook jij hebt genoeg mooie kwaliteiten in huis... probeer ze te koesteren en vergeet ze vooral niet, het is heel belangrijk voor je zelfrespect en voor je zelfvertrouwen...... (zegt zij, die heel goed weet, hoe het is om daar van tijd tot tijd mee te worstelen..
)
liefs en sterkte,
Claudia
-
-
zo, wat een reacties. Fijn.
Ik reageer nu even niet op de langere stukken.
Toen ik de keuringsarts vroeg wat er nu ging gebeuren zei hij dat de WIA half maart zou ingaan. En op mijn vraag of ik nog weer terug moest komen voor een herkeuring was hij ook duidelijk:" Nee, de revalidatiearts schrijft dat er geen verbetering zal komen dus komt er geen herkeuring. Mocht je bijv. plotseling je arm weer kunnen gebruiken dan ben je wel verplicht dat te melden.. Dan start de procedure opnieuw maar voor nu hoef je niet meer naar het UWV "
Ik denk dat ik er maar gewoon heen ga. Heb de energie niet meer om mij er in te verdiepen.
Weer het oordeel afwachten.
-
quote:
Dit schreef dileila
zo, wat een reacties. Fijn.
Ik reageer nu even niet op de langere stukken.
Toen ik de keuringsarts vroeg wat er nu ging gebeuren zei hij dat de WIA half maart zou ingaan. En op mijn vraag of ik nog weer terug moest komen voor een herkeuring was hij ook duidelijk:" Nee, de revalidatiearts schrijft dat er geen verbetering zal komen dus komt er geen herkeuring. Mocht je bijv. plotseling je arm weer kunnen gebruiken dan ben je wel verplicht dat te melden.. Dan start de procedure opnieuw maar voor nu hoef je niet meer naar het UWV "
Ik denk dat ik er maar gewoon heen ga. Heb de energie niet meer om mij er in te verdiepen.
Weer het oordeel afwachten.
De verklaring kan het volgende zijn. Er zijn twee soorten IVA:
- een IVA op medische gronden (alleen medisch onderzoek), toekenning na toetsing.
- een IVA op arbeidsdeskundige gronden (medisch en arbeidsdeskundig onderzoek), toekenning na toetsing.
In jouw situatie zou het zo kunnen zijn dat geprobeerd is op medische gronden een IVA toe te kennen, maar dat de toetsingscommissie geadviseerd heeft dat er toch een arbeidsdeskundig onderzoek plaats moet vinden. Dat komt in de praktijk voor.
Dat laatste zou jouw situatie verklaren. -
quote:
Dit schreef Wim
De verklaring kan het volgende zijn. Er zijn twee soorten IVA:
- een IVA op medische gronden (alleen medisch onderzoek), toekenning na toetsing.
- een IVA op arbeidsdeskundige gronden (medisch en arbeidsdeskundig onderzoek), toekenning na toetsing.
In jouw situatie zou het zo kunnen zijn dat geprobeerd is op medische gronden een IVA toe te kennen, maar dat de toetsingscommissie geadviseerd heeft dat er toch een arbeidsdeskundig onderzoek plaats moet vinden. Dat komt in de praktijk voor.
Dat laatste zou jouw situatie verklaren.
Dat zou inderdaad dan een verklaring kunnen zijn. Maar werkt zo'n toetsingscommissie dan zo snel?
Wat ik begrijp, is dat Dileila afgelopen maandag, de 19e, bij de arts geweest is en dat ze op de 22e al een brief in huis heeft (die hoogstwaarschijnlijk op de 20e of de 21e verstuurd is) waarin gezegd wordt dat ze bij de arbeidsdeskundige moet komen en waarin ook gesteld is dat dit door de arts met haar besproken is, terwijl dat volgens Dileila helemaal niet met haar besproken is. Ik vraag mij dan toch ook af of er niet ergens een fout gemaakt is en of niet nu per ongeluk de standaardprocedure gevolgd wordt (gesprek arts is geweest dus nu oproep sturen voor gesprek bij de arbeidsdeskundige) terwijl haar dossier (volgens info van die arts) eigenlijk voorgelegd zou moeten worden aan die toetsingscommissie....
Want op het moment dat Dileila gebeld heeft, wordt er alleen maar gezegd dat dit de standaardprocedure is en is datgene wat jij nu suggereert als mogelijke verklaring kennelijk niet aan Dileila medegedeeld. Als het inderdaad zo gegaan is dat die toetsingscommissie er zo snel naar gekeken heeft en toch een arbeidsdeskundig onderzoek geadviseerd heeft, dan was het toch wel zo netjes geweest als dit ook zo aan Dileila medegedeeld zou zijn, op het moment dat zij met het UWV belt en om toelichting vraagt. Daarom vraag ik mij nog steeds af of er niet een fout gemaakt is...
