Eerste bericht even goed lezen, SRV
Alles staat hier al en ik ga het niet aldoor herhalen.
Het gaat nu om de afloop, niet meer om het begin.
Bizar verhaal ... iets voor de Rijdende Rechter
Onderwerp van Marnel
BEHEERD DOOR:
| Dit onderwerp is gesloten. door Marnel zelf op 10 september 2016 om 17:54:04 |
Terug naar de lijst
-
-
Gisteren toen ik naar mijn werk ging, omgelopen en de fiets uit mijn schuur gehaald. Staan ze daar allemaal weer, want koopbuur maakt een nieuwe tuinbrede schuur. Ik kijk ze even aan stuk voor stuk en niemand zegt wat, dus ik groet ook niet. Motorbuur komt er breeduit aanrijden om net zo breeduit zijn achterom in de rijden. Maar ja, daar had ik mijn fiets even geparkeerd. Tergend langzaam doe ik de deur van mijn schuur dicht. Buur staat te wachten met die brommert en ik kijk ook nog even waar ik het beste die sleutels op kan bergen in mijn tas. Nee, er weer uit en in een ander vakje. Zoiets. Ik kan ook treiteren.
Uit mijn werk zit de hele handel daar weer. Buuf groet. Ikke niet. Vanmorgen groet een andere buur die in hetzelfde kamp zit. (Mogguh ... de rest stond er ook weer bij en keek er naar). Ik wijs naar mijn dichtgespijkerde achterom, steek mijn middelvinger op en fiets er langs. Wat is dit zeg? Ik ben geen jojo! Het is oorlog en dat blijft het even met mijn dichtgetimmerde achterom.
Ik weet niet wat er is gebeurd dat ze opeens heel vriendelijk doen. Vermoed dat ze ook wel in de gaten hebben dat ze misschien toch niet zo sterk staan als gedacht.
Don't mess with me! :D
Maar soms denk ik ... Wat een rust, dat het is dichtgespijkerd. Het is altijd zo'n kliekje daar.
Zo'n dit-is-van-ons-sfeertje dat ik er al nooit graag was.
Maar ja, ik wil ze nog even laten voelen dat ze daar dus niet de baas zijn. Mijn vuilnisbak staat er ook nog voor hun huis.
Vandaag kon ik een blik juristen opentrekken en hield mijn presentatie met situatieschets op het whiteboard en mijn verhaal. Ze zaten met open mond te kijken. En namen er alle tijd voor.
De stappen die ik heb gezet zijn uit het boekje.
Daar was niets op aan te merken. Ik wacht rustig af waar de WBV mee komt, schriftelijk.
En dat ik die dichttimmering laat staan is ook niet verkeerd. Het speelt mij alleen maar in de kaart, zo'n achterlijke en domme actie van de buren.
Voor de zoveelste keer gehoord waarom ik geen juriste ben geworden :D
Omdat ik die taaie wetboeken niet doorkom. Ik ben niet iemand van studie, meer van de praktijk.
Nu al begint het mij te draaien bij al die wetjes die hierop van toepassing zijn. Dat is voor vakmensen.
Dus ik doe even niks meer.
Het kan ook best zijn dat ik dit verlies hoor. Maar lijkt me stug. Ze zeiden wel dat de WBV eigenaar van de grond is. Dus het alsnog naar hun hand kunnen zetten. Maar ik en mijn schuur is ook niet niks. Ik geef de WBV rustig de kans om hun visie te melden. Daarna kan ik pas weer verder.
Ik voel me er rustig onder. Slaap goed, werk goed en het ergste is geweest. Het wordt een papieren gevecht ipv ordinaire scheldpartijen op straat.31 aug '16 - 13:48:14 / 31 aug '16 - 14:08:02 -
Ja, ik moet wel zeggen dat ik even 3x diep ademhaal als er weer een confrontatie nadert. Want zoiets is niet echt leuk natuurlijk allemaal.
Ik heb nog nooit gezeik met buren gehad en hou hier ook echt niet van. Maar omdat het zo extreem is, put ik er kracht uit. :haar:
Tot mijn verbazing ... Ik herstel weer snel.
Amper een onveilig gevoel ook, want tis bekend. Ook in de buurt en krijg bijval en hulp aangeboden. Maar doe het liever alleen.
Dan gaat het tenminste precies zoals ik voor ogen heb. Men wil helpen de dichttimmering weg te halen. Liever niet, laat maar zo. Ter illustratie
Maar voor de rest zit ik toevallig ook goed in mijn vel, dus kan het aan.
Er zijn meer dingen waar ik schoon schip mee maakte de afgelopen tijd. Dit hoort er kennelijk ook nog bij. En het kan erbij! ;-)
Ik zou wel blij zijn als deze zevenjarige ergernis uiteindelijk opgelost wordt.31 aug '16 - 14:50:40 -
quote:
Dit schreef Clara
Ik bewonder je zelfbeheersing.
Nou, dit vond ik eigenlijk juist geen zelfbeheersing
Maar kon het niet laten :D1 sep '16 - 21:50:17 -
-
Ik heb geen conflict met de gemeente, maar met mijn buren en de woningbouw :haha: Die heb ik een brief gestuurd om te bevestigen dat zij het eerst uitzoeken. Dan ga ik er niet doorheen rommelen met de gemeente ook nog. Soms denk ik tjee ... Ik sta er echt heel alleen in. Gaat dit wel goed zo? Maar na de brief van de WBV kan ik weer verder.
De juristen zeiden ook dat ik het rustig doe en weloverwogen :7
Ik moet ook niet teveel in dit draadje schrijven. Ik doe het zo.
En trek mijn eigen plan ;-)
Zo'n ramp is dit allemaal ook niet. Geneuzel over recht van overpad en mijn achterom dat toch al geen naam had. Dus ik probeer het ook niet groter te maken dan het is. Ik ga morgen ook gewoon kano?n. Kano door de kamer, achter de fiets en weg. In feite kan ik alles nog. Maar zo heurt het niet. En het kan nog tegen mij gebruikt worden ook
Maar ik wil gewoon doorleven en doen wat ik wil in de tussentijd
Ik ga het vast verliezen. ;-) Maar hou jullie op de hoogte na deze cliffhanger
1 sep '16 - 22:39:25 -
Ja, zo voel ik mij ook af en toe met mijn kliko :achja: Wat een zeiksnor ben ik om te klagen dat mijn kliko nu door de huiskamer moet.
Op de bank in slaap gevallen en om 4 uur 's nachts zeer lawaaierig de kliko buitengezet en mijn voordeur knalhard dichtgeslagen naast hun slaapkamer. Echt heel hard
Dit had ik al in mijn kop, achteraf weet ik ook dat 1 buurman bij de Handhaving van de gemeente werkt. Ik zie hem vaak rondrijden in zo'n busje. En dan zo tekeer gaan tegen mijn zoon ... Dus ik kan het niet opbrengen om rustig te blijven soms. Maar ga dit niet weer doen zo. Voel mij er niet prettig bij :haar: Volgende keer iets beschaafder, maar ook dat ze er wel even wakker van worden.
Ik vind jouw verhaal eigenlijk heftiger, Dartelin2 sep '16 - 13:22:37 -
Maarrr ... ik doe altijd weer iets wat men niet verwacht. Namelijk ... :D
Ik heb een brief geschreven aan de buurtjes en in hun bus gegooid. Met excuses voor het veel te hard dichtslaan van de deur afgelopen week, maar dat het geen doen is om met een zware kliko door de woonkamer te gaan, dat ik er even flink de pest in had en de deur zo hard had dichtgeslagen dat zelfs zoon rechtop in zijn bed zat en dacht dat er een bom ontploft was. En dat ik zo niet met mijn buren om wil gaan en er zelf ook niet blijer van word.
Dat het gierend uit de hand is gelopen allemaal en dat ik liever duidelijkheid wil en het niet meer ga afwachten. Ik weet het antwoord van de wbv toch al ... de dame waar ik een klacht over ingediend heb zal gewoon voet bij stuk houden.
En zeker na die klacht. Ik ben maar een huurder, niet belangrijk verder ...
En dan een juridische procedure over een pad dat voor mij toch al niet voldoet omdat er amper een kruiwagen door kan. Deze alinea staat trouwens niet in de brief aan hun.
Maar wel dat ik nooit had moeten aankaarten of de schutting iets breder kon, vanwege een nieuwe schuur van de buren en die ruimte er ook is. Maar dat het hele achterom eigenlijk niet van mij is.
En dat dit mij vanaf het begin al duidelijk is gemaakt, terwijl ik wel een achterom had en niet beter wist. Zij hebben dat achterom aangelegd en ik mocht er net langslopen.
Het was niet voor mij bedoeld, maar om nieuwsgierige mensen te weren die het huis wilden bekijken toen het leeg stond voordat ik er kwam.
Dan maar liever helemaal niet. Ik woon hier met plezier en wil dat graag zo houden. Zelfs dat ik niet echt een hekel aan hun heb omdat ze met eerder dingetjes wel soepel waren.
Een week dat ik weg was en zoon hier uitgebreid aan het feesten was. Vooraf gewaarschuwd dat het wat lawaaierig kon worden en dat ze in moesten grijpen als het te erg werd.
Hebben ze niet gedaan omdat ze het mee vonden vallen. Volgens mij viel het niet echt mee, als ik die verhalen achteraf hoorde. :scheel:
Dus ... ik mij erbij heb neergelegd dat het niet mijn achterom is en een andere oplossing ga zoeken die de wbv en zijzelf al hadden aangedragen. Namelijk een zij-ingang maken bij mijn eigen tuin.
En dat ik hun territorium verder met rust laat en er zo min mogelijk nog zal komen. Afijn, de brief is aardiger eigenlijk dan het hier staat.
Er staat wel in dat ze dat achterom beter niet hadden kunnen maken, want ze hebben het zelf aangelegd voor mijn komst. Maar als je tig keer per jaar hoort dat het van hun is dan is het ook van hen.
Liever duidelijkheid en klaar. In de ergste ruzie met buuf eindigde ze met ...
"verder even goede buren, want jij bent wel een goede buur verder"
Daarmee heb ik ook afgesloten. "Verder even goede buren"
Ik voelde mij altijd al heel erg umheimisch daar achter mijn tuin. Een sfeer die niet mijn sfeer is met al die schuttingen en vijandige art. zoveel bordjes met Verboden Toegang en die parkeermeters.
Afgelopen week vaak gedacht ... eigenlijk ben ik blij dat het dicht zit. Waarom doe ik dit ... waarom ga ik hier tegenin. Dit geeft rust zo.
De brief van de woningbouw wacht ik af, maar weet al lang wat daar in staat. Geen juridische procedures meer en een hoop gezeik. Het is niet goed geregeld en ik had het waarschijnlijk gewonnen.
maar dan? Met argusorgen worden bekeken als ik daar gebruik van maak, met kano en met alles. Zodra ik daar was, kwam buurman toevallig ook even in zijn schuur kijken.
Dus nu heb ik de eer maar aan mijzelf gehouden. En heb het idee dat ik het nu zelf heb bepaald. Hoe krom ook, maar dat ben ik nu eenmaal een beetje.
Niemand schrijft mij de les voor. Ik doe het dan uiteindelijk zelf maar. Zij hebben gewonnen en klaar. Het is het mij allemaal niet waard.
en nu snoeien en knalhard werken, want er moet een boom weg en allerlei struiken verplaatst. Een mega-klus, maar niet onmogelijk.
Het schijnt volgens een buur verderop exact het pad te zijn wat er heel vroeger dan nog wel was.
Dus dan hou ik mij ook aan de historie. Het gewoonterecht ...
Ik had nooit gedacht als ik naar de Rijdende Rechter keek dat ik ook in zo'n situatie kon belanden. Maar ja hoor ... het kan dus.
3 sep '16 - 10:28:50 -
-
-
-
